هيرسوتيسم و شاخص توده‌ي بدني در يك نمونه‌ي معرف زنان ايراني

مقدمه: هيرسوتيسم به شرايطي اطلاق مي‌شود كه ازدياد رشد موهاي ضخيم سياه در زنان توزيعي شبيه الگوي مردان داشته باشد. هيرسوتيسم يك اختلال شايع است كه 10 تا 15 درصد زنان در سنين بارداري را تحت تأثير قرار مي‌دهد. توليد بيش از حد آندروژن در بافت چربي، در افزايش 50 درصدي تستوسترون در گردش خون زنان پيش از يائسگي تأثير دارد. بنابراين، به نظر مي‌رسد كه هيرسوتيسم بايستي بيشتر در افراد چاق شايع باشد اما بحث و نظرات گوناگون درباره‌ي اين موضوع بسيار زياد است. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط بين شاخص توده‌ي بدني و هيرسوتيسم در يك جامعه از زنان ايراني مي‌باشد. روش ها: در كارآزمايي باليني مقطعي، 800 زن، 400 نفر مبتلا به هيرسوتيسم و 400 نفر سالم مورد بررسي قرار گرفتند. متوسط سن افراد شركت كننده 6.2 ± 28.0 سال بود. هيرسوتيسم با سيستم نمره‌دهي Ferriman-Gallwey تعيين شد. قد و وزن به وسيله‌ي مقياس سكا، و شاخص توده‌ي بدني با استفاده از فرمول وزن به مجذور قد (kg/m²) تعيين گرديد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون‌هاي آماري t و 2χ انجام پذيرفت. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين دو گروه مورد مطالعه از لحاظ سن و قد وجود نداشت. با اين وجود، شاخص توده‌ي بدني و وزن به طور معني‌داري در گروه مبتلا به هيرسوتيسم نسبت به گروه شاهد بيشتر بود (0.001 P). نتيجه‌گيري: در مطالعه‌ي حاضر، هيرسوتيسم اغلب در بيماران با شاخص توده‌ي بدني بالاتر شايع‌تر بود. افزايش فراواني هيرسوتيسم در افراد مبتلا به اضافه وزن به وسيله‌ي افزايش مقاومت به انسولين و توليد آندروژن توسط بافت چربي در اين افراد قابل توضيح بود.