سلول‌هاي T تنظيمي در ضايعات حاد و مزمن ليشمانيوز جلدي ناشي از انگل ليشمانيا ماژور

مقدمه: ليشمانيوز جلدي در بسياري از كشورهاي جهان يك مشكل بهداشتي مهم محسوب مي‌شود. مطالعاتي كه در مدل‌هاي حيواني و همچنين، در انسان انجام شده است، نشان مي‌دهد كه نوع پاسخ ايمني در محل ضايعه، به خصوص تعادل بين سلول‌هاي T تنظيمي و سلول‌هاي T عملگر بر سير بيماري موثر است و مي‌تواند مشخص كند كه بيماري خودبه‌خود بهبود مي‌يابد يا اين كه به فرم‌هاي مزمن تبديل مي‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسي نقش سلول‌هاي T تنظيمي طبيعي (nTreg) در ضايعات حاد و مزمن ليشمانيوز جلدي ناشي از ليشمانيا ماژور بود. روش‌ها: از ضايعات جلدي 28 بيمار مبتلا به ليشمانيوز جلدي كه از نظر آزمايشگاهي ابتلاي آن‌ها به ليشمانيا ماژور ثابت شده بود، بيوپسي گرفته شد. اين بيماران در دوگروه افراد مبتلا به ضايعات حاد و افراد مبتلا به ضايعات مزمن تقسيم شدند. ميزان بيان ژن forkhead box P3 (foxp3) با روش Real-time PCR (Real-time reverse transcription polymerase chain reaction) و تعداد سلول‌هاي nTreg با روش رنگ آميزي ايمونوفلورسنت در ضايعات بيماران دوگروه بررسي شد. از آزمون آماري Mann-Whitney U براي تعيين معني‌داري تفاوت‌ها بين دو گروه استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين بيان نسبي ژن foxp3 در ضايعات حاد و مزمن به ترتيب 0.23 ± 0.53 و 0.99 ± 1.26 بود كه به صورت معني‌داري در ضايعات مزمن بيشتر بود (0.007 = P). در روش رنگ‌آميزي بافتي ايمونوفلورسنت نيز تعداد سلول‌هاي nTreg ضايعات مزمن به صورت معني‌داري بيشتر از ضايعات حاد بود. نتيجه‌گيري: افزايش بيان ژن و همچنين بيان نشانگرهاي پروتئيني سلول nTreg در ضايعات مزمن ليشمانيوز جلدي نشان مي‌دهد كه احتمال دارد اين سلول‌ها در مزمن شدن ضايعات نقش داشته باشند و در نتيجه ممكن است بتوان از روش‌هاي ايمونوتراپي كه هدف آن‌ها nTreg است، براي درمان اين ضايعات مزمن استفاده كرد.