بررسي تأثير پيشگيرانه‌ي ميدازولام و هالوپريدول در زمان القاي بيهوشي بر ميزان تهوع و استفراغ بعد از عمل استرابيسم

مقدمه: تهوع و استفراغ از عوارض شايع بعد از عمل جراحي به ويژه پس از جراحي استرابيسموس چشم مي‌باشد. استفاده‌ي پيشگيرانه از يك دارو مثل ميدازولام به تنهايي، تأثير كمتري در كاهش ميزان اين عارضه داشته است. هدف از اين مطالعه، بررسي تأثير تركيب هالوپريدول و ميدازولام وريدي در ميزان شدت تهوع و استفراغ پس از عمل جراحي استرابيسم بود. روش‌ها: در يك مطالعه از نوع كارآزمايي باليني دو سو كور، 90 بيمار با سن 60-18 سال كانديداي عمل جراحي استرابيسم مراجعه كننده به مركز چشم‌پزشكي فيض اصفهان انتخاب شدند. نمونه‌ها به صورت تصادفي به سه گروه 30 نفري تقسيم گرديدند. در گروه A در زمان القاي بيهوشي ميدازولام به ميزان mg/kg 0/05 و تيوپنتال سديم به ميزان mg/kg 2/5، در گروه B ميدازولام به ميزان mg/kg 0/05 و تيوپنتال سديم به ميزان mg/kg 2/5 و هالوپريدول به ميزان mg/kg 0/05 و در گروه C تيوپنتال سديم به ميزان mg/kg 5 تجويز شد. ميزان تهوع و استفراغ بعد از عمل و همچنين ميزان نياز به داروي ضد استفراغ در ريكاوري و بخش تا 24 ساعت در بيماران سه گروه ارزيابي شد و با يكديگر مقايسه گرديد. يافته‌ها: در بيماران گروه B ميزان بروز تهوع و استفراغ در مقايسه با گروه‌هاي A و C در ريكاوري و بخش كمتر بود (0/05 P). ميزان استفاده از داروهاي ضد استفراغ به صورت واضحي در گروه B در مقايسه با دو گروه ديگر كمتر بود. نتيجه‌گيري: با توجه به شيوع زياد تهوع و استفراغ بعد از جراحي استرابيسموس چشم، استفاده‌ي پيشگيرانه از تركيب وريدي ميدازولام و هالوپريدول جهت كاهش اين عارضه مي‌تواند تأثير بيشتري داشته باشد.