مقايسه‌ي اثر 8 هفته تمرين هوازي و تمرين مقاومتي بر نيم‌رخ چربي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: در تحقيقات قبلي اثرات فعاليت بدني و ورزش منظم در پيشگيري و به تأخير انداختن بروز ديابت نوع 2، افزايش حساسيت انسولين و بهبود متابوليسم گلوكز مورد تأييد قرار گرفته است. هدف از انجام تحقيق حاضر، مقايسه‌ي اثرات دو نوع تمرين هوازي و مقاومتي بر نيم‌رخ چربي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش‌ها: به همين منظور، تعداد 45 نفر بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 به روش نمونه‌گيري هدفمند در دسترس، انتخاب و سپس به طور تصادفي در سه گروه تمرين هوازي، تمرين مقاومتي و شاهد قرار گرفتند. گروه‌هاي تجربي به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 70-45 دقيقه) به انجام تمرين‌هاي هوازي و مقاومتي زير نظر مربي مربوط پرداختند. در طول اين مدت، گروه شاهد هيچ فعاليت بدني منظمي نداشتند و فقط پيگيري شدند. در اين پژوهش، متغيرهاي تري گليسريد، كلسترول تام، ليپوپروتئين كم‌چگال و ليپوپروتئين پرچگال قبل و بعد از دوره‌هاي تمريني اندازه‌گيري شدند. در نهايت، يافته‌ها با استفاده از آزمون اندازه‌گيري‌هاي تكراري در سطح كمتر از 0/05 مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان دهنده‌ي بهبود معني‌دار كلسترول تام و ليپوپروتئين پرچگال پس از تمرين هوازي و بهبود معني‌دار ليپوپروتئين پرچگال پس از تمرين مقاومتي بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه، نقش مؤثرتر تمرين استقامتي در بهبود نيم‌رخ چربي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در مقايسه با تمرين‌هاي مقاومتي را نشان داد.