ارزيابي اندازه‌گيري آپوپتوز ناشي از تابش يونيزان در لنفوسيت‌هاي T به روش فلوسايتومتري به عنوان دزيمتري بيولوژيك

مقدمه: در حوادث پرتوي مثل انفجار هسته‌اي يا نشت مواد راديو اكتيو از نيروگاه‌هاي هسته‌اي و يا حوادث در بخش‌هاي پزشكي هسته‌اي بيمارستان‌ها، عده‌ي زيادي از افراد به طور تصادفي مقدار نامشخصي از پرتوهاي يونيزان را دريافت مي‌كنند. اولين قدم براي درمان اين افراد توسط پزشك تعيين ميزان دز اشعه‌ي دريافتي توسط مصدومان است. در چنين مواقعي و همچنين هنگام راديوتراپي، براي تعيين ميزان دقيق اثربخشي درمان پرتوي يونيزان از دزيمتري بيولوژيك استفاده مي‌شود. در دزيمتري بيولوژيك، از شاخص‌هاي بيولوژيك قابل اندازه‌گيري كه در اثر تابش تغيير مي‌كنند، براي برآورد و اندازه‌گيري دز تابشي اشعه توسط فرد استفاده مي‌شود. روش‌ها: در اين تحقيق آزموني براي دزيمتري بيولوژيك بر اساس القاي آپوپتوز توسط تابش پرتوي گاما در لنفوسيت‌هاي T خون محيطي 16 داوطلب انجام شد. به اين منظور، خون 16داوطلب به عنوان نمونه گرفته شد. سپس لنفوسيت‌هاي خون جدا و در محيط كشت 1640RPMI (1640Roswell Park Memorial Institute) كشت داده شد و در اتمسفر 5 درصد 2CO در دماي Cº 37 قرار داده شد. سپس از محيط كشت، نمونه‌هايي تهيه شد و با دزهاي مختلف تابش داده شد. نمونه‌ها دوباره به انكوباتور منتقل شدند تا آپوپتوز در آن‌ها اندازه‌گيري شود. آپوپتوز ايجاد شده در اثر تابش در جامعه‌ي سلولي به روش فلوسايتومتري و با استفاده از رنگ‌آميزي FITC (Fluorescein isothiocyanate) + Annexin V و رنگ PI (Prodidium Iodide) اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: آپوپتوز ايجاد شده با تابش با دقت كافي قابل اندازه ‌گيري است وبه دز تابش بستگي دارد. اما ميزان آپوپتوز به زمان بعداز دريافت تابش و روش فلوسايتومتري بستگي دارد. نتيجه‌گيري: امكان استفاده از اندازه‌گيري آپوپتوز پرتوي به عنوان دزيمتر بيولوژيك در زمان‌هاي كوتاه بعد از پرتوگيري در حوادث پرتوي وجود دارد.