مقايسه‌ي نشانگرهاي سطحي 14 CDو 44CD در سلول‌هاي بنيادي مشتق از چربي (ADSCs) و سلول‌هاي كندروسيت تمايز يافته طي فرايند كندروژنز

مقدمه: امروزه به صورت گسترده‌اي از سلول‌هاي بنيادي مشتق از چربي (ADSCs يا Adipose tissue-derived stem cells) جهت مهندسي بافت غضروف استفاده مي‌شود. بيشتر مطالعاتي كه تاكنون در اين زمينه انجام شده است، پيرامون داربست ها، عوامل رشد و روش‌هاي تحريك مكانيكي بوده است و مطالعات كمي در زمينه‌ي تغييرات نشانگرهاي سطحي طي كندروژنز انجام شده است. بر اين اساس، هدف تحقيق حاضر بررسي تغييرات نشانگرهاي سطحي 14CD و 44CD طي فرايند كندروژنز است. روش‌ها: بافت چربي زير جلدي انساني 3 نفر تحت تأثير آنزيم كلاژناز تجزيه و سلول‌‌هاي بنيادي كشت داده شدند. سلول‌هاي پاساژ دوم جهت بررسي نشانگرهاي سطحي 14CD و 44CD به وسيله‌ي فلوسيتومتري مورد استفاده قرار گرفتند. همچنين اين سلول‌ها در داربست آلژينات و تحت تأثير مديوم كندروژنيك كشت داده شدند و سلول‌هاي تمايز يافته در روزهاي 7 و 14 جهت بررسي نشانگرهاي سطحي 14CD و 44CD مورد استفاده قرار گرفتند. يافته‌ها: بيان نشانگر 44CD در 96/8 درصد از ADSCs مشخص گرديد؛ اما 14CD در 98/6 درصد از اين سلول‌ها بيان نشد. نشانگر 44CD در سلول‌هاي بنيادي تمايز يافته در داربست آلژينات در روز 7 در 96/3 درصد بيان شد؛ اما در روز 14 كاهش پيدا كرد و به 52/8 درصد رسيد. بيان نشانگر 14CD در اين سلول‌ها در روز 7 و 14 به ترتيب 99/7 و 99/9 درصد بود. نتيجه‌گيري: نشانگر 44CD در سلول‌هاي بنيادي و سلول‌هاي تمايز يافته در روز 7 با درصد بالا بيان مي‌شود، اما در روز 14 كاهش پيدا مي‌كند. نشانگر 14CD در سلول‌هاي بنيادي بيان نمي‌شود، اما در سلول‌هاي تمايز يافته، با درصد بالا بيان مي‌شود. بنابراين پيشنهاد مي‌شود با توجه به تغييرات نشانگرهاي پيش‌گفته طي كندروژنز، مي‌توان از اين نشانگرها جهت تشخيص كندروژنز و مقايسه‌ي سلول‌هاي تمايز يافته با كندروسيت‌هاي طبيعي استفاده كرد.