بررسي اثرات دوزهاي پايين تيموكينون بيروني بر حركت و زنده ماندن اسپرم در مردان نورموزواسپرمي

مقدمه: تحرك اسپرم فرايند بسيار پيچيده‌ي مولكولي است كه در نتيجه‌ي موج‌هاي عرضي موجود در طول فلاژلاي اسپرم مي‌باشد. تيموكينون، فراوان‌ترين بخش فعال جداسازي شده از سياهدانه است. مشخص گرديده است كه به كار بردن تيموكينون در موجود زنده، مي‌تواند اسپرماتوژنز را پيشرفت دهد و تعداد و حركت اسپرم‌ها را افزايش بخشد. هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات دوزهاي پايين تيموكينون در محيط كشت بر روي حركت و زنده ماندن اسپرم‌ انسان است. روش‌ها: 20 نمونه‌ي مايع مني مردان نورموزواسپرمي در محيط 10Ham’s F حاوي آلبومين شسته شدند. براي هر كدام از غلظت‌هاي تيموكينون (ml/gµ 5 و 10) ده نمونه در نظر گرفته شد. پس از شستن نمونه، دو كسر از آن با يا بدون دوز مورد نظر تيموكينمون انكوبه شدند. حركت و زنده ماندن اسپرم‌ها پس از دو ساعت انكوبه كردن اندازه‌گيري شدند. علاوه بر آن، حركت اسپرم به صورت پيش‌رونده‌ي سريع و كند، غير پيش‌رونده و بي‌حركت درجه‌بندي شد. يافته‌ها: هر دو دوز به كار رفته‌ي تيموكينون درصد كل اسپرم‌هاي متحرك و پيش‌رونده‌ي سريع را افزايش دادند. استفاده از دوز ml/gµ 10 تيموكينون درصد اسپرم‌هاي پيش‌رونده‌ي كند را افزود؛ در حالي كه دوز ml/gµ 5 آن را كاهش داد. با به كار بردن تيموكينون، تعداد اسپرم‌هاي غير پيش‌رونده و بي‌حركت كاهش يافت، اما درصد اسپرم‌هاي زنده تغيير نكرد. نتيجه‌گيري: تيموكينون در دوزهاي پايين مي‌تواند تحرك اسپرم‌ها را در محيط كشت افزايش دهد.