اثر آروماتراپي اكليل كوهي و اسطوخدوس بر ديسمنوره‌ي اوليه: يك كارآزمايي باليني

مقدمه: ديسمنوره يك اختلال شايع ژنيكولوژيك مي‌باشد كه حدود 50 درصد زنان در طول سنين باروري آن را تجربه مي‌كنند. شيوع ديسمنوره در مطالعات مختلف در ايران بين 90-74 درصد ذكر شده است. با توجه به اين كه عوارض جانبي درمان‌هاي دارويي را نبايد از نظر دور داشت، اين مطالعه با هدف استفاده‌ي آروماتراپي داروهاي گياهي اسطوخدوس و اكليل كوهي بر درد ناشي از ديسمنوره و به دنبال آن بهبود باروري به انجام رسيد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك كارآزمايي باليني تصادفي دو سو كور بود و در ميان 150 دانشجوي دختر در محدوده‌ي سني 26-18 سال كه دچار ديسمنوره‌ي اوليه بودند، انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفي در 5 گروه شاهد دارونما (اسانس روغن بادام شيرين) و مورد اسانس اسطوخدوس، اسانس اكليل كوهي، تركيب اكليل كوهي و اسطوخدوس و نيز مفناميك اسيد تقسيم شدند. از نمونه‌ها خواسته شدكه ماه اول و دوم قبل از مطالعه، تنها پرسش‌نامه‌ي سنجش درد را تكميل كنند و بعد از تجويز داروها، نمونه‌ها در سه سيكل قاعدگي از زمان آغاز خونريزي تا سه روز اول خونريزي دنبال شدند. بار ديگر، پرسش‌نامه‌ي سنجش درد در هر 5 گروه تكميل شد و مدت و شدت دردها قبل و بعد از مصرف در 5 گروه مقايسه گرديد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، جداول توزيع فراواني) و استنباطي (آزمون‌هاي 2χ، t و Mann-Whitney) در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 11 استفاده شد. يافته‌ها: آمار به دست آمده، اختلاف معني‌داري را در شدت و طول مدت درد درگروه مصرف كننده‌ي اكليل كوهي (0/001 P) و در گروه مصرف كننده‌ي اسطوخدوس و تركيب هر دو گياه و گروه مصرف كننده‌ي مفناميك اسيد (0/010 P براي هر سه) در مقايسه با دارونما نشان داد. نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان داد كه مصرف اكليل كوهي و اسطوخدوس به صورت آروماتراپي در كاهش شدت و مدت درد ديسمنوره‌ي اوليه مؤثر مي‌باشد، اما تحقيقات باليني بيشتري در اين خصوص مورد نياز است