تأثير استراتژي‌ها و عوامل كموراديوتراپي بر بقاي پنج ساله‌ي بيماران مبتلا به سرطان مري

مقدمه: ايران يكي از مناطق با شيوع بالاي سرطان مري در جهان است. بهبود بقا در عمل جراحي به دنبال درمان كمكي، به عنوان يك درمان استاندارد در بدخيمي دستگاه گوارش به طور گسترده‌اي پذيرفته شده است. كموراديوتراپي تنها يك جايگزين مناسب براي جراحي در بيماران مبتلا به سرطان مري متاستاتيك و غير قابل عمل مي‌باشد. هدف از مطالعه‌ي حاضر، بررسي اثرات كموراديوتراپي و راديوتراپي تنها و كموراديوتراپي و را‌ديوتراپي كمكي بر ميزان بقا بود. روش‌ها: در يك مطالعه‌ي گذشته‌نگر مقطعي در شمال غرب ايران، پرونده‌ي 331 بيمار مبتلا به سرطان مري كه جهت درمان به مركز راديوتراپي بيمارستان امام رضا (ع) تبريز بين سال‌هاي 90-1386 مراجعه نموده بودند، بررسي گرديد. وضعيت سلامت بيماران با پيگيري تلفني مشخص و ميزان بقاي بيماران و تأثير مشخصات دموگرافيك، نوع درمان، دوز راديوتراپي و نوع داروهاي مورد استفاده در كموراديوتراپي بر بقاي بيماران با استفاده از روش Kaplan–Meier و Cox در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانه‌ي بقا 14/2 (حدود اطمينان: 16/6-12/33) ماه و ميزان بقاي 1، 3 و 5 ساله به ترتيب 60، 21 و 16 درصد به دست آمد. در آناليز تك متغيره، عوامل سن (0/001 P)، مرحله‌‌ي بيماري (0/001 P)، تمايز سلولي (0/020 = P)، نوع درمان (0/001 P)، ميزان دوز دريافتي اشعه (0/010 = P) و نوع داروي مورد استفاده در كموتراپي (0/010 = P) از عوامل پيش‌آگهي دهنده‌ي بقا بودند. در تجزيه و تحليل چند متغيره، ميزان اشعه‌ي دريافتي در راديوتراپي از عوامل پيش‌بيني كننده‌ي ميزان بقا شناخته شد. نتيجه‌گيري: ميزان بقا در بيماران مراجعه كننده پايين مي‌باشد. بنابراين تشخيص زود هنگام بيماري و بهبود روش‌هاي درماني با انجام كارآزمايي‌هاي باليني جهت افزايش ميزان بقاي بيماران پيشنهاد مي‌گرد.