بررسي اثر مصرف درشت مغذي‌ها بر ابتلا به پره‌ديابت در بستگان درجه‌ي اول مبتلايان به ديابت نوع 2

مقدمه: مطالعات نشان داده اند كه قبل از بروز ديابت نوع 2، همواره يك دوره پره ديابت روي مي دهد. اصلاح شيوه زندگي به منظور پيشگيري يا به تاخير انداختن اين دوره پيشنهاد شده است. عملكرد تغذيه اي از اجزاي شيوه زندگي است. مصرف درشت مغذي ها مي تواند بر روي متابوليسم چربي و گلوكز تاثير بگذارد و از اين طريق، موجب تغييرات افزايش مقاومت به انسولين شود. روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه هم گروهي 9 ساله از بستگان درجه اول بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 بود. اطلاعات تغذيه اي، عوامل خوني، شاخص هاي دموگرافيك و شاخص هاي آنتروپومتريك بيماران ثبت شد. براي بررسي ارتباط بين مصرف درشت مغذي ها و متغير پاسخ وضعيت پره ديابت، از مدل شكنندگي در بقا استفاده گرديد. يافته ها: خطر تكرار پره ديابت در افراد با مصرف كربوهيدرات با حذف اثر ساير مخدوشگرها، به طور معني داري افزايش مي يابد (نسبت خطر = 1.04). همچنين خطر تكرار پره ديابت براي افرادي با چربي دريافتي بين 35-25 واحد، 1.52 بيشتر از افرادي با چربي دريافتي كمتر از 25 واحد بود و خطر براي افراد با چربي دريافتي بيش از 35 واحد، 2.22 بيشتر از افراد با چربي كمتر از 25 بود. خطر تكرار پره ديابت در افراد مصرف كننده پروتئين نيز با تعديل ساير متغيرهاي مخدوشگر، به طور معني داري افزايش يافت (نسبت خطر = 1.05). نتيجه گيري: مصرف درشت مغذي ها مي تواند بر روي متابوليسم چربي و گلوكز تاثير بگذارد و از اين طريق، موجب تغييرات افزايش مقاومت به انسولين شود. مصرف اين عامل، از عوامل تاثيرگذار در كنترل تكرار وضعيت پره ديابت مي باشد.