بررسي اپيدميولوژيك اقدام به خودكشي و عوامل زمينه‌ساز خودكشي در شهرستان كهگيلويه

مقدمه: خودكشي يك مشكل اساسي و پيشگيري از آن يك اولويت جهاني است. هدف اين پژوهش، تعيين ميزان بروز اقدام به خودكشي و عوامل مؤثر برآن در شهرستان كهگيلويه در نيمه‌ي دوم سال 1390 بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي، شهرستان كهگيلويه با جمعيت حدود 200 هزار نفر به عنوان محيط پژوهش انتخاب گرديد. جامعه‌ي آماري پژوهش 185 نفر از اقدام كنندگان به خودكشي بودند كه از اول مهرماه 1390 تا آخر اسفند 1390 اقدام به خودكشي نمودند. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌ي استفاده شده در بررسي SUPREMISS (SUPREMISS questionnaires) سازمان جهاني بهداشت جمع‌آوري شد. يافته‌ها: ميزان بروز اقدام به خودكشي در شهرستان كهگيلويه، 92/5 در يكصد هزار نفر جمعيت در شش ماهه‌ي دوم، با توزيع جنسي 42/2 درصد در مردان و 57/8 در زنان بود. بيشترين ميزان اقدام به خودكشي با 50/5 درصد در گروه سني 20-11 سال مشاهده شد. 69/7 درصد از اقدام كنندگان به خودكشي مجرد بودند و محل سكونت 69/2 درصد در شهر بود. شايع‌ترين روش اقدام به خودكشي، استفاده از قرص 69/7 درصد بود. نتيجه‌گيري: اقدام به خودكشي درشهرستان كهگيلويه شايع است و با توجه به اين كه 88/1 درصد از اقدام كنندگان به خودكشي در سنين كمتر از 30 سال بودند كه توجه جدي به نيازهاي اين گروه را طلب مي‌كند.