شاخص حكمراني در اسلام و تاثير آن بر بروندادهاي سلامت در ايران

موضوع »حكمراني خوب « يكي از مباحث بسيار مهم و درعين حال جديد در ادبيات توسعه است كه از دهه 1980 به بعد مطرح شد. بر اساس مفهوم حكمراني خوب، مداخله كم يا زياد دولت مشكل توسعه نيست بلكه كيفيت مداخله دولت مسئله اصلي است. بانك جـهاني حكـمراني خوب را بر اساس شـش شاخـص حـق اظـهارنظر و پاسخـگويي، شاخص ثبات سياسي، شاخص كارايي و اثربخشي دولت، شاخص كيفيت قوانين و مقررات، شاخص حاكميــــت قانون، شاخص كنترل فساد تعريف مي كند. در اين پژوهش با تكيه بر شاخصهايحكمرانيخوبدراسلام و با استفاده از روش FMOLS، به بررسي تأثير شاخص حكمراني خوب بر بروندادهاي سلامت (اميد به زندگي در بدو تولد)، در كشور ايران در دوره زماني 2014-1996 مي پردازد. نتايج حاصل از تخمين مدل نشان مي دهد كه در كنار ساير عوامل اقتصادي اجتماعي و بهداشتي، حكمراني به عنوان يك عامل مؤثر بر بهبود شاخص هاي بهداشتي مي باشد و از آنجا كه حكمراني در ايران ضعيف مي باشد حكمراني ضعيف تاثير منفي بر اميد به زندگي در ايران داشته است.