بهره برداري از زمين در نظام اقتصاد اسلامي و عملكرد اقتصاد ايران

زمين به مثابه موهبت الهي براي همه نسل ها و دوره ها است. در واقع تصور حيات بدون بهره برداري از زمين ممكن نيست. بهره برداري از زمين، ماهيت بين دوره اي و لذا بين نسلي دارد و چارچوب اقتصاد رفاه ايستا نمي تواند تمام ابعاد رفاهي آن را بيان كند. اين مقاله با شيوه مروري و كتابخانه اي تنظيم شده است. نظريه هاي بهره برداري از زمين در قالب نظام هاي بهره برداري سرمايه داري، اشتراكي مورد بحث قرار گرفته و سپس اهميت زمين وشيوه بهره برداري از آن از ديدگاه اقتصاد اسلامي مورد مطالعه واقع مي شود. سپس قوانين موجود در خصوص زمين در ايران بيان شده و عملكرد اقتصاد معاصر ايران در بهره برداري از زمين به استناد آمار حداقلي پرونده هاي زمين خواري بررسي مي شود. سپس راهكارهايي براي رفع زمين خواري (استثمار ظالمانه زمين) از جمله مساحي اراضي و پايش مستمر آنها، شفاف سازي اطلاعاتي در صدور مجوزهاي بهره برداري و بهنگام سازي جرايم و مجازات هاي زمين خواري پيشنهاد مي شود.