اثر نوسانات اقتصاد كلان بر رفتار وام دهي بانك‌هاي تجاري در ايران

مؤسسات مالي و به ويژه بانك ها از مهم ترين نهادهاي اقتصادي يك كشور به شمار مي روند كه رشد و شكوفايي اقتصاد كشورها در گرو رشد و توسعه آن ها مي باشد. از طرف ديگر از آنجا كه بسياري از بخش هاي اقتصادي نيازمند اخذ وام از بانك ها مي باشند تغيير در رفتار وام دهي بانك ها در اثر تغيير در متغيرهاي كليدي اقتصاد، از جمله نوسانات در طول ادوار تجاري ممكن است فعاليت اقتصادي آن ها را با مخاطرات جدي مواجه كند. از اين رو در اين مطالعه اثر نوسانات اقتصاد كلان بر رفتار وام دهي بانك هاي تجاري در ايران طي دوره ١٣94 ـ ١٣53 با استفاده از مدل اقتصاد سنجي خود رگرسيو با وقفه هاي توزيعي (ARDL) الگوسازي مي شود. نتايج تخمين مدل ARDL نشان داد كه وام دهي بانك هاي تجاري( نسبت وام به دارايي بانك) با نوسانات توليد در طول ادوار تجاري رابطه بلندمدت دارد. به بيان ديگر، در بلندمدت بهبود شرايط اقتصادي منجر به پذيرش بيشتر ريسك اعتباري توسط بانك ها و نسبت وام دهي بانك هاي تجاري مي شود. از سوي ديگر افزايش دارايي بانك هاي تجاري كه تقريبي از اندازه بانك است، حاكي از تأثير معنادار آن بر رفتار وام دهي بانك هاي تجاري است. لذا بانك هاي بزرگتر ريسك پذيري بيشتري در اعطاي وام دارند. پايه پولي قادر به افزايش توان وام دهي بانك ها ( بر حسب نسبت وام به دارايي ها) نيست و در بلندمدت آن را هرچند به ميزان ناچيز كاهش مي دهد