اخلاق اسلامي و محيط كسب و كار (اخلاق كسب و كار يا كسب و كار اخلاقي)

محيط كسب و كار در اقتصاد از مهم ترين بسترهاي رشد اقتصادي يك كشور محسوب مي شود. در اقتصاد و بويژه اقتصاد اسلامي، اين محيط مي بايست از ملاحظات و ملازمات اخلاقي برخوردار باشد. در اين مقاله با دو نگاه كاركردي و فراكاركردي به مقوله اخلاق در كسب و كار و ذكر مصاديق و نمونه هاي آن، به تبيين بيشتر جايگاه اخلاق در اقتصاد اسلامي اشاره مي شود. آموزه هاي اخلاقي به دو دسته تقسيم مي شوند. دسته اول آموزه هايي در جهت بهبود محيط كسب و كار و رشد اقتصادي (اخلاق در خدمت كسب و كار) و دسته اي ديگر آموزه هايي كه كسب و كار را ابزاري در جهت تعالي اخلاق (كسب و كار در خدمت اخلاق) قرار مي دهند. منظور از نگاه كاركردي، توجه به نقش آموزه هاي اخلاقي (بويژه اخلاق اسلامي) در افزايش كارايي اقتصاد، شفافيت اطلاعات بيشتر و ايجاد اعتماد و رشد سرمايه اجتماعي مي باشد. همچنين دوري از حرص، ولع و رقابت بيجا؛ عنوان نمودن برخي مشاغل به عنوان مشاغل مكروه، معامله با مردمان پست؛ قسم خوردن در معامله و... مي تواند مصاديقي از نگاه فراكاركردي به اخلاق باشد