بازشناسي نسخۀ تحفۀ سلطانيه و بررسي محتوا و ويژگي‌هاي سبكي آن

فاقد عنوان لاتين

نسخۀ خطي تحفۀ سلطانيه را حسن بن گل‌محمد تأليف و ملاقديم استنساخ كرده و به پادشاه تيموري هند، گويا شهاب‌الدين شاه‌جهان (1037ـ1069) اهدا كرده است. اين نسخه كه به شمارۀ 86864 در كتابخانۀ مجلس شوراي اسلامي ايران نگهداري مي‌شود، در سه باب نگاشته شده: باب اول در مكتوبات سلاطين كه به صاحبان مناصب مختلف حكومتي و متعلقان نگاشته و نيز جواب هريك از آن نامه‌ها، باب دوم در احكام و نشان حكومت و امارت مانند حكم ولايت، صدارت، شيخ‌الاسلامي، قضاوت و جز آن‌، باب سوم در مكاتبات شرعيه كه شامل خط نكاح و طلاق، وثايق اعتاق و وكالت و حواله و بيع است. نسخۀ يادشده با اشتمال بر مجموعه‌اي از اين‌گونه نامه‌هاي سلطاني و اخواني و احكام ديواني و شرعي، به قلم خود مؤلف و احتواي نكات ادبي، اجتماعي، سياسي، كشوري و لشكري به‌عنوان الگوهايي براي نامه‌نگاري رسمي آن روزگار، نسخۀ ارزشمندي به شمار مي‌آيد. مقالۀ پيشِ رو بر آن است تا نسخۀ مذكور را از منظر محتوا و ويژگي‌هاي سبكي بررسي و معرفي كند.