مكان يابي صنايع تبديلي و تكميلي بخش كشاورزي در دهستان خانميرزا شهرستان لردگان

امروزه يكي از مهم ترين روش هاي توسعه اشتغال و افزايش درآمد در مناطق روستايي، ايجاد و توسعه صنايع تبديلي و تكميلي در بخش كشاورزي است. با توجه به اينكه حدود يك چهارم از توليدات كشاورزي در نتيجه ي نبود صنعت و امكانات تبديل و نگهداري ضايع مي شود، صنايع فرآوري كشاورزي مي تواند در راستاي جلوگيري از ضايعات محصولات كشاورزي، ايجاد ارزش افزوده در بخش كشاورزي، افزايش سطح درآمد روستائيان، بالا بردن بهره وري بخش كشاورزي و افزايش سهم اشتغال صنعتي در مناطق روستايي و نيز به عنوان جزئي از فرآيند توسعه روستايي ايفاي نقش كنند. هدف از اين پژوهش مكان يابي استقرار صنايع تبديلي و تكميلي كشاورزي در دهستان خانميرزا از توابع شهرستان لردگان بوده است. روش پژوهش توصيفي تحليلي است كه جهت رتبه بندي 8 روستاي پرجمعيت و بالاي 200 خانوار، از مدل تصميم گيري چندمعياره ي ويكور و شيوه هاي تحليلي استفاده شده است. بر پايه ي يافته هاي پژوهش، شاخص هاي هفت گانه ي (جمعيت، سطح زيركشت، متوسط توليدات، راه ارتباطي، منابع آب، خدمات زيربنايي و توپوگرافي) صنايع تبديلي و تكميلي در چارچوب مدل ويكور نشان مي دهد كه روستاهاي ده صحرا، شاهقريه و برجويي به واسطه ي قرارگيري در مسير راه ارتباطي و همچنين تمركز امكانات و تأسيسات زيربنايي بهترين رتبه را دارا بوده است. در مقابل روستاهاي ده چنار، بردبر و كلامويي به دليل جمعيت فعال كم، بعد مسافت و دسترسي دشوار، پايين ترين مقدار مطلوبيت را براي استقرار صنايع تبديلي و تكميلي را در بين روستاهاي نمونه به خود اختصاص داده است.