مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي ارتباط ابعاد كالبدي - فضايي و توسعه پياده روي در شهر تهران (نمونه موردي: محلات اميرآباد و دانشگاه تهران)

چكيده فارسي :

پياده و پياده روها به عنوان دو عنصر پويايي و پايايي در فضاي شهر، جزء لاينفك زندگي شهري به شمار ميآيند و به عنوان يك فعاليت مفرح ولذت بخش، سهم قالب توجهي از اوقات شهروندان در شهرهاي مختلف را در بر ميگيرد. توجه بيش از حد به نيازهاي حركت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهي فضاي پياده و پيادهرو از عمده نقايص شهرسازي به شمار ميآيد، كه سبب كاهش كيفيت محيط شهري و افول ارزشهاي اجتماعي، فرهنگي و بصري در فضاهاي شهري ميگردد. اين پژوهش قصد دارد به بررسي ارتباط بين ابعاد كالبدي فضايي و توسعه پيادهروي در شهر تهران بپردازد. به دليل خرد بودن سطح موضوع مورد بررسي و كلان بودن سطح موضع، نگارندگان را بر آن داشت تا محله اميرآباد (واقع در ناحيه 4 منطقه شش شهرداري تهران) و دانشگاه تهران (واقع در ناحيه 2 منطقه شش شهرداري تهران) را به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب كنند. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي و پيمايشي است و از ابزار پرسشنامه محقق ساخته براي كسب نظر شهروندان استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق را، كليه ساكنان محلات اميرآباد و دانشگاه تهران تشكيل ميدهند، كه به صورت تصادفي با استفاده از فرمول كوكران 380 نمونه انتخاب شده است. نگارندگان براي دقيق تر شدن نتايج تحقيق، حجم نمونه را به 400 نفر افزايش داده اند. براي تحليل داده ها از نرم افزار آماري SPSS21 استفاده شده است. نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان مي دهد كه بين ابعاد كالبدي فضايي و توسعه پيادهروي در رابطه وجود دارد. اما شدت و ضعف اين رابطه در شاخصهاي مختلف متفاوت ميباشد. همچنين نتايج آزمون فريدمن نشاندهنده اين است كه در بين ابعاد كالبدي شاخص دسترسي و در بين ابعاد فضايي شاخص امنيت بيشترين اهميت را در توسعه پيادهروي شهر تهران دارند.