معرفي رسالۀ دواءالمساكين

فاقد عنوان لاتين

نسخ خطي به‌عنوان ميراث مكتوب مردم ايران در كتابخانه‌هاي كشور، پشتوانۀ فرهنگي و شناسنامۀ تمدن ملت است و احياي نگاشته‌ها و آثار گذشتگان از وظايف پژوهشگران و حاميان زبان فارسي. دواءالمساكين در قرن 12 و 13 هجري قمري نوشته شده و مؤلف آن نامعلوم است. هدف اصلي در اين مقاله، معرفي رسالۀ طبي دواءالمساكين است كه از اهميت موضوعي، سبكي و ادبي ويژه‌اي برخوردار است و در كتابخانۀ آستان قدس رضوي از گنجينه‌هاي ادبي و پزشكي به شمار مي‌آيد. موضوع كلي اين نسخه، طب سنتي و شيوه‌هاي درمان بيماري‌هاست. اين نسخه دارونامۀ جامع و كم‌نظيري از داروهاي مفرد و مركب است. دواءالمساكين علاوه بر اهميت موضوعي، از نظر مختصات سبكي، زبان‌شناختي و رسم‌الخط نيز حائز اهميت بوده و و از جهتي شامل اصطلاحات و تركيبات فراواني است كه با شناخت اين متن مي‌توان در معادل‌سازي اصطلاحات جديد از آن‌ها بهره برد.