معرفي و تصحيح نسخۀ خطي رساله‌اي در عرفان تأليف شيخ حيدر نجفي

فاقد عنوان لاتين

صوفيان از آغاز تاريخ تصوف، دربارۀ اصول مكتب خود آثاري نگاشتند و به مسائل و مباحث مختلف تصوف پرداختند كه مي‌توان آن‌ها را دستينه (manual) ناميد. احيا و تصحيح نسخه‌هاي خطي با هدف حفظ آرا و نگاهداشت معرفت ايراني و اسلامي، از اهميت فراواني برخوردار است. نوشتار حاضر، ضمن معرفي و تصحيح رساله‌اي كوتاه از يكي از عارفان به نام شيخ حيدر نجفي، به بيان درون‌مايه‌ها و اعتقادات و مباني عرفاني وي پرداخته است. اين نسخۀ منحصربه‌فرد به شمارۀ 196/4 در كتابخانۀ مركزي دانشگاه اصفهان نگهداري مي‌شود. اين رسالۀ كوچك در وصول به مقامات عاليه و به خواست پدر شيخ حيدر به تأليف در‌آمده است. هدف از نگارش آن اتصال و معرفت حق بوده و محور اصلي آموزه‌هاي عرفاني آن بر «محبت» مستقر شده است. در اين مطالعه، ضمن تصحيح نسخۀ خطي دستينه‌اي قرن سيزدهمي از حيدر نجفي، به بررسي ويژگي‌هاي سبك‌شناسانۀ آن پرداخته شده است. نتيجۀ اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در قرون اخير علاوه بر رسوخ ابتذال و گمراهي در فرقه‌هاي تصوف، هنوز هم انديشه‌هاي متعالي و هماهنگي شريعت و طريقت در حافظۀ برخي از راهروان اين مسير به جا مانده است.