بررسي ارتباط ديابت تيپ 2 با تغييرات سطح سرمي عناصر مس، روي، منيزيم و كروم در جمعيت انساني استان اصفهان

Biochemical study of type 2 diabetes mellitus with changes in serum levels of, zinc , copper, magnesium and chromium (Zn,CU,Mg,Cr) in human population of Isfahan province

ديابت از بيماري­هاي متابوليكي است كه افزايش مزمن قند خون ناشي از نقص در ترشح يا عملكرد انسولين است. اين مطالعه ارتباط سطح سرمي عناصر كمياب روي، مس، منيزيم و كروم در جمعيت بيماران را نشان مي­دهد. مواد و روش­ها: در اين پژوهش افراد در سه گروه شامل 50 نفر زن، 50 نفر مرد و 100 نفر فرد شاهد به ­طور تصادفي انتخاب شدند. اطلاعات تمامي افراد از طريق مصاحبه و پرسش نامه تكميل گرديد. سطح سرمي عناصر در خون بيماران ناشتا با استفاده از روش­هاي اسپكتروفتومتر جذب اتمي، كالريمتري مستقيم و فتومتري مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: شواهد اين پژوهش نشان مي­دهد ميانگين غلظت سرمي روي و مس در بيماران ديابتي نسبت­به غيرديابتي به-طور معني­داري در سطح (001/0P < ) و (025/0 P =) كاهش مي­يابد. از طرف ديگر غلظت سرمي عناصر كروم و منيزيم در افراد ديابتي و غيرديابتي تفاوت معني­داري ندارد. آناليز رگرسيون خطي بررسي جنسيت از لحاظ آماري معني-داري نبوده و ميزان كاهش غلظت روي و مس در سرم خون بيماران مستقل از جنسيت فرد است. نتيجه­ گيري: بررسي غلظت سرمي عناصر نشان مي­دهد كه تغييرهاي غلظت دو عنصر روي و مس با ديابت معني­داري بوده و مي­تواند ماركري مناسب براي بررسي احتمال ابتلا به ديابت قرار گيرد. كاهش سطح روي و عدم تغيير سطح كروم و منيزيم در سرم ديابتي ي­ ها را در عوامل ديگري مانند شرايط فردي، دقع ادراري و فاكتور هاي مداخله ­اي بايد جستجو كرد كه نياز به مطالعه­ هاي بيش­تر است.

Aim and Background:Diabetes is a metabolic disease that is caused by a chronic increase in blood sugar due to a defect in insulin secretion or function. This study demonstrates the relationship between serum zinc, copper, magnesium and chromium trace elements in the patient population. Materials and Methods:In this study, subjects were randomly selected in three groups, including 50 females, 50 males and 100 controls. Data were collected through interviews and questionnaires. Serum trace elements in the blood of fasting patients were evaluated using atomic absorption spectrometry, direct calorimetry and photometry. Results:Evidence from this study indicates that the mean serum zinc and copper concentrations in diabetic compared to non-diabetic patients were significantly decreased (P <0.001) and (P = 0.025). On the other hand, serum concentrations of chromium and magnesium in diabetic and non-diabetic subjects were not significantly different. Linear regression analysis of gender was not statistically significant and the decrease in serum zinc and copper concentrations was independent of individual gender. Conclusion:Evaluation of serum concentration of trace elements shows that the concentration of two elements of zinc and copper in diabetes is significant and can be an appropriate marker for the probability of diabetes. Decreased zinc levels and unchanged levels of chromium and magnesium in diabetic serum should be sought for other factors such as individual conditions, urinary incontinence and Interventional factors that require further study.