عنوان مقاله :
معماري نوسنگي بدون سفال از نويافته هاي.... معماري نوسنگي بدونسفال از نويافته هاي زاگرس مركزي
پديد آورندگان :
كريمي، ليلا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركز , چايچي اميرخيز، احمد پژوهشگاه ميراث فرهنگي
كليدواژه :
معماري نوسنگي بدون سفال , چياسبز , شيخي آباد , كپرگاه
چكيده فارسي :
ﻘﺎﯾﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﻫﻤﻮاره ﺑﻪﻋﻨﻮان »ﭘﺎﯾﻪ« ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪه اﺳﺖ، اﯾﻦ ﻣﺪارك ﻣﺤﮑﻢ را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪراﺣﺘﯽ ﺑﺎ واژﮔﺎن، اﻋﺪاد و ﻃﺮحﻫﺎي دﻗﯿﻖ و واﺿﺢ ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺮد. وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﻘﺎﯾﺎي ﻣﻌﻤﺎري و زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ﺟﻬﺎنﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺸﺮ اﺳﺖ، ﻣﺸﮑﻞزا ﻫﺴﺘﻨﺪ. در ﻋﯿﻦﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﺎ ﺑﻘﺎﯾﺎي ﻣﺎدي ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﯾﺖ اﯾﻦ ﺑﻘﺎﯾﺎ ﻣﻨﻌﮑﺲﮐﻨﻨﺪة آداب ورﺳﻮم و ﺟﻬﺎنﺑﯿﻨﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ واﺣﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻓﺮدي، ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺘﻮاﻟﯽ در ﯾﮏ زﻣﺎن ﺧﺎص ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻫﺴﺘﻪاي و ﮔﺴﺘﺮده، ﮔﺮوهﻫﺎ، ﻗﺒﯿﻠﻪﻫﺎ و ﻏﯿﺮه ﺷﻮﻧﺪ.
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً از ﻣﯿﺎﻧﮥ ﻫﺰارة ﻫﺸﺘﻢ ق.م. در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﺟﻨﻮبﻏﺮﺑﯽ آﺳﯿﺎ، ﻓﻨﻮن و ﻃﺮحﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري رو ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻧﻬﺎدﻧﺪ. ﻋﺪهاي ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺴﺘﺮش ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﻫﻤﯿﺖ رو ﺑﻪ ﺗﺰاﯾﺪ ﮐﺸﺎورزي و ذﺧﯿﺮهﺳﺎزي ﻏﺬا و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎري ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي روزاﻧﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺗﺨﺼﺼﯽ اﺷﯿﺎء و اﺑﺰار ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ اﺳﺖ.
ﺑﺎ وﺟﻮد ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ دورة ﻧﻮﺳﻨﮕﯽ ﺑﺪونﺳﻔﺎل در ﺧﺎورﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً در ﻟﻮاﻧﺖ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ در زاﮔﺮسﻣﺮﮐﺰي در اﯾﻦ دوره اﻧﮕﺸﺖﺷﻤﺎر ﺑﻮده اﺳﺖ. زاﮔﺮسﻣﺮﮐﺰي ﯾﮑﯽ از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﻬﻢ ﺧﺎورﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺗﻼشﻫﺎي ﺑﺸﺮ در زﻣﯿﻨﮥ ﯾﮑﺠﺎﻧﺸﯿﻨﯽ، اﻫﻠﯽﮐﺮدن ﺟﺎﻧﻮران و ﮐﺸﺖ ﻧﺒﺎﺗﺎت در اﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. دراﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺿﻤﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ و ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﺎﻣﻠﯽ از ﻣﻌﻤﺎري اﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪﻫﺎ، ﻧﻮع ﻣﺼﺎﻟﺢ، اﺑﻌﺎد دﯾﻮارﻫﺎ و اﻃﺎقﻫﺎ، وﺿﻌﯿﺖ دﯾﻮار، اﻟﺤﺎﻗﺎت و ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﻣﺤﻮﻃﻪﻫﺎي ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد.
چكيده لاتين :
this article has no abstract
عنوان نشريه :
باستان شناسي ايران
