تأثير يك دوره تمرين هوازي موزون به همراه تمرينات پايداري تنه بر سطح كمرين پلاسمايي و شاخص‌هاي گلاسيميك زنان داراي اضافه ‌وزن

زمينه و هدف: كمرين آديپوكاين جديدي است كه از بافت چربي ترشح مي شود و باعث تغيير حساسيت به انسولين مي شود. مطالعه حاضر باهدف بررسي تأثير يك دوره تمرين ورزشي هوازي موزون به همراه تمرينات پايداري تنه بر سطوح كمرين پلاسما، مقاومت به انسولين، سطح گلوكز و تركيب بدن زنان داراي اضافه وزن انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي، 40 زن سالم 25-45 سال، دور كمر مساوي و بالاتر از 88 سانتي متر، شاخص توده بدني بين 25-30 كيلوگرم بر مترمربع به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه كنترل (16نفر) و تجربي (19نفر) تقسيم شدند. 5 نفر در طول مطالعه خارج شدند. گروه تجربي 12 هفته هوازي موزون به همراه تمرينات پايداري تنه (3جلسه در هفته هر جلسه يك ساعت) را اجرا كردند. برنامه تمريني شامل تمرينات هوازي موزون ( با شدت 55%-80% حداكثر ضربان قلب) به همراه تمرينات پايداري تنه بود. 24 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از دوره تمرين نمونه خوني در حالت ناشتا جمع آوري و سطح انسولين ناشتا و كمرين سرم به روش اليزا اندازه گيري شدند. مقاومت به انسولين با توجه به ارزيابي مدل هموستاز مقاومت به انسولين (HOMA-IR) اندازه گيري شد. جهت مقايسه تغييرات درون گروهي از آزمون تي وابسته و و تغييرات بين گروهي از آناليز واريانس يك طرفه با سطح معناداري معني دار (0.05≤p) استفاده شد. يافته ها: پس از 12 هفته تمرين هوازي موزون به همراه تمرينات پايداري تنه سطوح كمرين پلاسما، شاخص توده بدن، وزن، درصد چربي و نسبت محيط دور كمر به لگن در زنان داراي اضافه وزن كاهش معني دار نشان داد (0.05≥p). با اين حال ، در مقاومت به انسولين ، گلوكز و سطح انسولين بين دو گروه تجربي و كنترل تفاوت معني داري مشاهده نشد(p 0.05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد انجام اين نوع تمرين تركيبي مي تواند شيوه موثري براي بهبود سطح آديپوكين كمرين ، چربي بدن و كاهش دور كمر باشد، با اين حال، براي تغيير قابل توجه در مقاومت به انسولين و سطح گلوكز زنان مبتلا به اضافه وزن ممكن است تمرين شديدتري نياز باشد.