اثر درماني تمرين هوازي بر C ترمينال تلوپپتيد كلاژن تيپ يك (CTX) به عنوان شاخص بازجذب استخوان در مردان چاق مبتلا به آسم با شدت خفيف تا متوسط

زمينه و هدف: استفاده طولاني مدت كورتيكواستروئيدهاي استنشاقي با پوكي استخوان در بيماران آسم همراه است. هدف از مطالعه حاضر تعيين اثر تمرين هوازي طولاني مدت بر C ترمينال تلوپپتيد كلاژن تيپ يك(CTX) به عنوان يك شاخص بازجذب استخوان و سطوح كلسيم سرم در بيماران آسمي تحت درمان با كورتيكواستروئيدهاي استنشاقي است. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي براي اين منظور، 24 مرد چاق مبتلا به آسم تحت درمان با كورتيكواستروئيدهاي استنشاقي داراي سن 7±38 سال و شاخص توده بدن 3.5±31.5 كيلوگرم بر متر مربع به شيوه تصادفي به دو گروه تجربي(تمرين هوازي) و كنترل(بدون تمرين) تقسيم شدند. گروه تجربي در يك برنامه تمرينات هوازي به مدت 3 ماه به تعداد 3 جلسه 45 تا 60 دقيقه اي در دامنه شدت 55 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه در هفته شركت نمودند. نمونه خون ناشتا در شرايط قبل و پس از مداخله ورزشي جهت اندازه گيري سطوح سرمي CTXو كلسيم از هر دو گروه به عمل آمد. جهت مقايسه داده در شرايط پيش آزمون بين دو گروه از آزمون آماري تي مستقل و براي تعيين تغييرات درون گروهي در هر گروه از آزمون تي وابسته در سطح معني داري آزمون ها 0.05 p استفاده شد. يافته ها: مداخله هوازي به كاهش معني دار وزن، شاخص توده بدن و درصد چربي بدن در گروه تجربي منجر شد(0.05 p). سطوح سرمي CTX متعاقب تمرين هاي هوازي نسبت به سطوح پايه كاهش يافت(0.002 =p)، اما در گروه كنترل تغيير معني داري پيدا نكرد. تمرين هاي هوازي هم چنين به افزايش معني دار كلسيم سرم منجر شد(0.001 p)، اما اين متغير در گروه كنترل تغيير نكرد. نتيجه گيري: تمرين هوازي طولاني مدت به واسطه كاهش شاخص بازجذب استخوان با اثرات مفيدي در بازسازي استخوان در بيماران آسم همراه است. بر پايه اين شواهد، اجراي تمرينات هوازي منظم جهت پيشگيري يا كاهش شدت پوكي استخوان در بيماران آسمي تحت درمان با كورتيكوئيدهاي استنشاقي پيشنهاد مي شود.