اثر تمرين استقامتي با شدت بالا بر بيان ژن‌هاي p53 و سيتوكرومc عضله‌ نعلي موش‌هاي صحرايي نر

زمينه و هدف: شواهد اخير حاكي است كه تمرين هاي ورزشي مي تواند فرايند مرگ برنامه ريزي شده سلولي را تحت تأثير قرار دهد. با اين حال، تأثير تمرين استقامتي با شدت بالا بر عوامل آپوپتوزي نامشخص است. بنابراين، در مطالعه حاضر اثر تمرين استقامتي با شدت بالا بر بيان ژن هاي p53 و سيتوكروم c عضله نعلي موش هاي صحرايي نر بررسي شد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، 16 سر موش صحرايي نر سه ماهه به شكل تصادفي در دو گروه تمرين(8سر) و كنترل(8سر) جايگزين شدند. برنامه تمريني شامل سه ماه تمرين استقامتي با شدت VO2max 8075 درصد و با تكرار 5 روز در هفته بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، عضله نعلي حيوانات استخراج و بيان ژن هاي p53 و سيتوكروم c با استفاده از روش واكنش زنجيره اي پليمرازي در زمان واقعي (RTPCR) بررسي شد. داده هاي آماري با استفاده از آزمون تي مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: تفاوت معني داري بين گروه تجربي و كنترل در رابطه با بيان ژن p53 عضله نعلي مشاهده نشد(0.67=p). با اين حال، بيان ژن سيتوكروم c عضله نعلي گروه تمرين به طور معني داري كمتر از گروه كنترل بود(0.001=p). نتيجه گيري: تمرين استقامتي با شدت بالا توانست بيان ژن سيتوكروم c را كاهش دهد كه ممكن است ناشي از بهبود پايداري غشاي ميتوكندريايي و كاهش نفوذپذيري آن باشد. اين تغيير ممكن است بر آپوپتوز عضله نعلي تأثير قابل توجهي داشته باشد. با اين حال، نياز به بررسي و تأييد آن در تحقيق هاي آتي وجود دارد.