تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك مبتلا به سرطان

زمينه و هدف: سرطان يكي از بيماري هاي مزمن است. علي رغم پيشرفت هاي پزشكي، درمان سرطان و افزايش تعداد بهبود يافتگان از سرطان، هم چنان از لحاظ احساس درماندگي و ترس عميقي كه در فرد ايجاد مي كند، بي مانند است. والدين كودكان مبتلا به سرطان بيشتر از والدين كودكان سالم در معرض مشكلات روان شناختي از قبيل اضطراب، افسردگي، استرس و به طور كلي تهديد سلامت روان مي باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك مبتلا به سرطان انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي كه به شيوه پيش آزمون ـ پس آزمون با گروه كنترل انجام شد، از ميان مادران كودكان مبتلا به سرطان مراجعه كننده به موسسه حمايت از كودكان سرطاني (محك) شهر تهران در سال 1395، 30 نفر از مادران به شيوه نمونه گيري در دسترس و بر اساس ملاك هاي ورود و خروج به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل (هر زير گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ارزيابي كيفيت زندگي آزمودني ها با بهره گيري از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني انجام گرفت. شركت كنندگان گروه آزمايش به مدت 8 جلسه و به شيوه گروهي در معرض درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند، در حالي كه آزمودنيهاي گروه كنترل درماني دريافت ننمودند. داده ه ها با استفاده از آزمون آماري كوواريانس تك متغيري(آنكوا) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار نمرات كيفيت زندگي آزمودني هاي گروه آزمايش در مرحله پيش آزمون6.40 ± 70.40 و در مرحله پس آزمون 13.35 ± 92.87 بود. در گروه كنترل نيز ميانگين و انحراف معيار نمرات كيفيت زندگي قبل از مداخله 5.73 ± 69.07 و بعد از مداخله 7.58 ± 68 بود. نتايج تحليل كوواريانس تك متغيري نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معني داري باعث بهبود كيفيت زندگي آزمودني هاي گروه مداخله در مرحله پس آزمون شده بود )45.35 =F و 0.01 p lt; (. نتيجه گيري: مداخله مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود كيفيت زندگي مادران كودكان سرطاني مؤثر بود. اين روش درماني به عنوان گزينه درماني مؤثر و مناسب جهت كاهش مشكلات روان شناختي والدين كودكان مبتلا به بيماري هاي مزمن توصيه مي گردد.