ارائه مدلي جهت ارزيابي پايداري زنجيره تامين صنايع دارويي با استفاده از سيستم استنتاج فازي مبتني بر شبكه عصبي (ANFIS)

Providing a Model for Assessing Pharmaceutical Industries Supply Chain Sustainability Using Adaptive Neuro- Fuzzy Inference System (ANFIS)

مقدمه: نظام سلامت به جهت سروكار داشتن با انسان‌ها و سلامتي آنها، يكي از پيچيده‌ترين زنجيره‌هاي تامين كالا در دنيا را داراست، زنجيره تامين صنعت دارويي بخشي از اين نظام است. به همين دليل هدف اين پژوهش بدست آوردن مدلي جهت ارزيابي پايداري زنجيره تامين در اين صنعت مي‌باشد. روش پژوهش: ابتدا با مرور مطالعات پيشين، شاخص‌هاي مربوط به پايداري زنجيره تامين در ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و حكمراني استخراج گرديد و پس از اجراي تكنيك دلفي فازي و اجماع نظر خبرگان مدل مفهومي‌ارائه شد. سپس با استفاده از روش پيمايشي به منظور پياده‌سازي مدل طراحي شده در ANFIS با كمك پرسشنامه‌اي جهت ارزيابي عوامل پايداري در مطالعه موردي مورد نظر بهره گرفته شد. يافته‌ها: ANFISهاي طراحي شده با 50 دوره آموزش به ميزان قابل قبول خطا دست يافتند. در بعد اقتصادي و اجتماعي روند تغييرات پايداري ابتدا به صورت كاهشي و سپس افزايشي بود. در بعد زيست محيطي كه شاخص‌هاي منفي در نظر گرفته شده بودند روند كاملا كاهشي است. در بعد حكمراني روند تغييرات پايداري افزايشي است .در پژوهش حاضر جذر ريشه ميانگين خطا (RMSE) به عنوان معياري جهت اعتبارسنجي مدل، مد نظر قرار گرفته شده است. نتيجه‌گيري: براي بهبود در وضعيت ابتدا بايد پايداري ارزيابي و اندازه گيري شود تا پس از اقدامات بهبود بتوان نتايج حاصله را با اندازه‌گيري مشخص كرد. با توجه به يافته ها مي‌توان نتيجه گرفت كه مدل طراحي شده در ANFIS ابزار مناسبي براي ارزيابي پايداري است.

Introduction: The health system has one of the most complex supply chains in the world to deal with human health and well-being. The pharmaceutical supply chain is part of this system. For this reason, the purpose of this study is to develop a model to evaluate supply chain sustainability in this industry. Methods: First, by reviewing previous studies, indicators related to supply chain sustainability in economic, social, environmental and governance dimensions were extracted. Then, using a survey method to implement the model designed in ANFIS, a questionnaire was used to evaluate the sustainability factors in the case study. Results: The designed ANFISs with 50 training courses achieved acceptable error rates. In the economic and social dimension, the trend of sustainability changes was initially decreasing and then increasing. In the environmental dimension where negative indicators were considered, the trend is quite decreasing. In the governance dimension, the trend of incremental stability changes is. In the present study, the root mean square error (RMSE) is considered as a criterion for model validation. Conclusion: To improve the condition, sustainability must first be evaluated and measured so that the results can be quantified after the improvement measures. Based on the findings, it can be concluded that the model designed in ANFIS is a good tool for assessing sustainability.