نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در رابطه سرمايه روان‌ شناختي و كارآفريني سازماني

هدف پژوهش، بررسي نقش ميانجي سرمايه اجتماعي در رابطه سرمايه روان‌شناختي و كارآفريني سازماني است. پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي مي باشد و از نظر روش شناسي توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل 50 نفر كاركنان اداره بهزيستي شهرستان بجنورد مي باشد. نمونه گيري به روش تمام شماري انجام شد. داده­ها توسط پرسشنامه هاي سرمايه روان‌شناختي لوتانز (2007) با ضريب پايايي (آلفا=85/0)، پرسشنامه كارآفريني سازماني هيل (2003) با پايايي (آلفا=85/0) و پرسشنامه سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گوشال (1998) با پايايي (آلفا=93/0) جمع آوري شد. پرسشنامه ها داراي روايي صوري و محتوايي مي باشند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 16 و Amos تحليل شدند. تحليل آماري نشان داد كه رگرسيون نمرات متغير پيش­بين به طرف متغيركارآفريني سازماني معني‌دار است در نتيجه بين سرمايه روان‌شناختي با كارآفريني سازماني كاركنان رابطه معناداري وجود دارد. همچنين ابعاد سرمايه اجتماعي (همكاري، روابط، اعتماد و فهم متقابل)، شرايط ورود به معادله نهايي رگرسيون براي توضيح تغييرات كارآفريني سازماني را دارا هستند؛ بنابراين بين سرمايه اجتماعي با كارآفريني سازماني كاركنان اداره بهزيستي شهرستان بجنورد رابطه معناداري وجود دارد.همچنين نمرات متغيرهاي پيش­بين (سرمايه روان‌شناختي و مؤلفه‌هاي آن) به طرف متغير وابسته (سرمايه اجتماعي) از نظر آماري معني‌دار است؛ بنابراين بين سرمايه روان‌شناختي با سرمايه اجتماعي كاركنان اداره بهزيستي شهرستان بجنورد با سطح معناداري 0/001رابطه معنادار وجود دارد. همچنين نتايج به دست آمده از تحليل مسير نقش واسطه‌اي سرمايه اجتماعي در رابطه سرمايه روان‌شناختي و كارآفريني سازماني اداره بهزيستي شهرستان بجنورد را مورد تأييد قرار داد.