ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي اﺳﺘﻌﻤﺎري اروﭘﺎﯾﯿﺎن در ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ و اﯾﺮان

ﮔﺴﺘﺮش ﺳﺮﻣﺎﯾﻪداري(ﺻﻨﻌﺘﯽ وﺗﺠﺎري) اروﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪة اﻗﺘﺼﺎدي واﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﻓﺮاوان و ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ در اروﭘﺎ و ﺟﻬﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل داﺷﺖ. دﮔﺮﮔﻮﻧﯽﻫﺎي ﺑﺰرﮔﯽ در ﺻﻨﻌﺖ، ﮐﺸﺎورزي، ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ، و....اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮد. ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت ﻓﺌﻮداﻟﯽ ﭘﺎﯾﺎن داد و در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺷﮑﻞ ﺗﺎزهاي از اﺳﺘﻌﻤﺎر را رﻗﻢ زد. اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻋﻤﺮان و آﺑﺎداﻧﯽ اﺳﺖ و اﺳﺘﻌﻤﺎرﮔﺮان ﻣﺪﻋﯽاﻧﺪ ﮐﻪ درﮐﺸﻮرﻫﺎي »ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده« ﻋﻤﺮان و آﺑﺎداﻧﯽ و ﺑﺮاي ﻣﺮدم اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ رﻓﺎه ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورده-اﻧﺪ! اﯾﻦ ادﻋﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮي ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺄﻣﻞ اﺳﺖ، اﻣﺎ ﯾﻘﯿﻨﺎً ﻧﯿﺖ و ﻫﺪف اﺻﻠﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﻣﺴﺘﻌﻤﺮات ﻧﺒﻮده اﺳﺖ! ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻨﮑﻪ: ﭘﺲ از اﻧﻘﻼب ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺑﯽﺳﺎﺑﻘﻪاي اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ1-آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﻓﺮوش ﺗﻮﻟﯿﺪات ﺧﻮد ﻧﯿﺎﻣﻨﺪ ﺑﺎزار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ2- ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻣﻌﺎدن اروﭘﺎ ﺟﻮاﺑﮕﻮي ﻧﯿﺎزﮐﺎرﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﭘﺲ ﺻﺎﺣﺒﺎن اﯾﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ رو ﺑﻪ ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ ﻣﯽ-آورﻧﺪ. اﻣﺎ دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﭼﻨﺪان ﺳﺎده ﻧﺒﻮد. اﺑﺘﺪا ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ را از ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺎﻻ ﺑﺎزدارﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻓﺮوش ﮐﺎﻻﻫﺎي ﺧﻮد در اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ (ﻫﻨﺪ و اﯾﺮان و...) اﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ، آﻧﻬﺎ در اﯾﻦ راه ﻫﺮﮐﺎري را ﺟﺎﯾﺰ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﺣﺎﮐﻤﺎن و درﺑﺎرﯾﺎن ﻧﺎﻻﯾﻖ، ﺑﯽﺗﺪﺑﯿﺮ، ﻋﺸﺮتﻃﻠﺐ و ﺑﯽﺳﻮاد اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺮاي ﻧﻔﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺧﻮد، ﻧﻨﮕﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﻗﺮاردادﻫﺎ ﮐﻪ ﮐﺸﻮر را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدي ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ ﺑﺎ اروﭘﺎﺋﯿﺎن ﻣﻨﻌﻘﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. اروﭘﺎﺋﯿﺎن ﺑﺮاي اﺟﺮاي اﯾﻦ ﻗﺮاردادﻫﺎ، ﭘﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﯿﺮﻣﺼﺮﻓﯽ را ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺴﻠﻂ ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ اروﭘﺎﯾﯿﺎن در ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ از اﺻﻠﯽﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺑﻮد! اﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ واﻗﻌﻪ رخ داد؟ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي آن ﭼﻪ ﺑﻮد؟ ﭼﺮا ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ اﻣﺮوز دﯾﮕﺮ دوران اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺑﻪ ﺳﺮآﻣﺪه اﺳﺖ؟ ﭼﻪ ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﻏﯿﺮ از اﺳﺘﻌﻤﺎر در ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺮق زﻣﯿﻦ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ ؟ ﺗﻼش ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﭘﺎﺳﺦ داده ﺷﻮد.

this article has no abstract