تحليل جامعه شناختي پيش نيازهاي فرهنگي تقويت جامعه مدني در ايران (مطالعه موردي شهر تهران)

Sociological analysis of cultural prerequisites for strengthening civil society in Iran

موضوع مقاله حاضر فرهنگ جامعه مدني در ايران است. جامعه مدني به معني جامعه همبسته ، مردم‌سالار و اخلاق گرايانه، مشتمل بر نهادهاي اجرايي و ارزش هاي فرهنگي، تعريف شده و فرض بر آن است كه تقويت اين نوع از جامعه مدني آرماني در وهله اول مستلزم وجود شاخصه‌هاي فرهنگي خاص در كنش گران است. به منظور توضيح اين مهم، مفهوم "پيش نيازهاي فرهنگي تقويت جامعه مدني" به كار گرفته شد. نهايتاً تحقيق با بررسي آثار صاحبنظران كلاسيك و جديد هشت عنصر فرهنگي : برابري طلبي ، فردگرايي ، تفاوت پذيري ، عقلانيت نظري تعلق جمعي ، اعتماد ، انضباط اخلاقي و مشاركت در قالب مفهوم فوق تنظيم شد. اين متغيرها در دو بعد استقلال گرايي و همگرايي دسته بندي شد. در اين تحقيق با جمع‌آوري داده‌ها از 1016 شهروند تهراني، متغيرهاي فوق بررسي و مشخص شد كه اين عناصر فرهنگي در حد نسبتا پاييني قرار دارند. از سوي ديگر ميان دو بعد همگرايي و استقلال گرايي هم تغييري و رابطه منفي وجود دارد. دو متغير مستقل تعلق مذهبي و تحصيلات مهمترين متغيرهاي اثرگذار بر دو بعد مفهوم اصلي هستند كه نشان از نوعي گسستگي در جامعه دارد.

This research has been carried out on the strengthening of civil society in Iran. Civil society means a coherent, democratic and ethical society, including executive bodies and defined cultural values and it is assumed that the strengthening of this kind of ideal civil society in the first place requires the existence of certain cultural characteristics in the activists. In order to explain this, the concept of "cultural Prerequisites for reinforcing the civil society" was used. Ultimately, research has examined the works of classical and new scholars on the ten cultural elements: equalityism, individualism, discreteness, theoretical rationality, libertarianism, collective belonging, trust, moral discipline, activism, and legalism. These variables are classified in two dimensions of independence and convergence. In this research, by collecting data from 1016 Tehrani citizens, the variables were studied and it was found that these elements are relatively low. On the other hand, there is a moderate and negative relationship between the two dimensions of convergence and independence. The two independent variables of religious affiliation and education are the most important variables affecting the two main concepts that indicate a kind of social disruption.