رابطه عملكرد نهادي و خروج نخبگان از كشورهاي درحال‌توسعه و كمترتوسعه‌يافته (تحليل نهادي تطبيقي 100 كشور مبدأ)

Institutional performance and Brain Drain from developing and Least Developed countries )Comparative institutional analysis of 100 origin countries

خروج نخبگان واكنشي به ساختار نامناسب موجود و عملكرد ضعيف نهادهاي جامعه است كه برخاسته از توسعه نامتوازن در كشورهاي درحال‌توسعه و كمترتوسعه‌يافته مي‌باشد. بنظر مي‌رسد خروج نخبگان از اين كشورها، عللي ساختاري و نهادي دارد كه در مطالعات بين‌الملل با عملكرد نهادي مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد. بر مبناي تحليل نهادي تطبيقي، بيشترين ميانگين خروج نخبگان را كشورهاي آسياي جنوبي (ايران، پاكستان، هند، سريلانكا، بنگلادش و نپال) تجربه‌ كرده‌اند. داده‌هاي بين‌المللي نشان مي‌دهند ايران در ميان كشورهاي آسياي جنوبي، بعد از هند بيشترين خروج نخبگان را داشته و در ميان 100 كشور درحال‌توسعه و كمترتوسعه‌يافته، رتبه ششم بيشترين ميزان خروج نخبگان را به خود اختصاص داده است. در اين پژوهش، بي‌ثباتي سياسي و فساد اقتصادي اثرگذارترين شاخص‌هاي عملكرد نهادي بر خروج نخبگان قلمداد مي‌شوند. مهمترين تفاوت نهادي كشورهاي مورد مطالعه در ميزان خروج نخبگان از كشورهايشان، در عملكرد نهادي آنها نهفته است. عملكرد نهادي ضعيف نه تنها منجر به انتقال نهادي نخبگان به كشورهاي پيشرفته گشته است، بلكه احتمال عدم بازگشت نخبگان به كشورهايشان را نيز تقويت مي‌كند.

In the institutional-structural framework, the brain drain is a reaction to the inappropriate structure and poor performance of the institutions of society, which is the result of uneven development in the developing and least developed countries. It seems that the brain drain from these countries has a structural and institutional reasons that is assessed in international studies of institutional performance. Based on the comparative institutional analysis, the highest rate of brain drain has been experienced by South Asian countries (Iran, Pakistan, India, Sri Lanka, Bangladesh and Nepal). International data show that Iran among the countries of South Asia has the most brain drain after India, and has sixth rank in the brain drain among the100 developing and least developed countries. In this study, political instability and economic corruption are considered to be the most effective indicators of institutional performance on brain drain. The most important institutional difference between the studied countries in rate of their brain drain is in their institutional performance. The poor institutional performance has not only resulted in the institutional transfer of elites to advanced countries, but also strengthens the possibility of non-returning elites to their countries.