مطالعه تطبيقي رابطه منابع مالي دولت و كيفيت حكمروايي (تحليل بين كشوري)

فاقد عنوان لاتين

مسأله نوشتار حاضر كيفيت حكمروايي است. هدف اين نوشتار يافتن پاسخي به اين پرسش است كه چه رابطه اي بين ماهيت منابع مالي دولت و كيفيت حكمروايي وجود دارد؟ به عبارت ديگر وابستگي دولت به منابع رانتي(منابع طبيعي و كمك هاي مالي خارجي) و ماليات چه تأثيري بر كيفيت حكمروايي دارد؟ در مقام يافتن راه حل تئوريك مسأله، تئوري هاي مربوط به رابطه منابع مالي دولت و حكمروايي نيك مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري اين پژوهش نيز از 135 كشوري كه سهم منابع طبيعي و ماليات آن ها در توليد ناخالص داخلي غيرصفر بوده و همچنين از 100 كشوري كه سهم كمك هاي مالي خارجي در كل درآمدهاي دولت غيرصفر بوده، تشكيل شده است. جهت يافتن راه حل تجربي مسأله و آزمون شروط علّي نيز، از روش تحليل تطبيقي كمّي و تكنيك رگرسيون خطي استفاده شده است. پژوهش حاضر از ميانگين حق اظهار نظر و پاسخگويي، حاكميت قانون،كنترل فساد، ثبات سياسي،كيفيت تنظيمي (بوروكراسي)،كارآيي دولت، اندازه دولت، مشاركت سياسي و آزادي هاي اقتصادي با عنوان شاخص حكمروايي نيك استفاده و تأثير منابع رانتي(منابع طبيعي و كمك هاي خارجي) و ماليات بر تمامي ابعاد را نيز به صورت جداگانه بررسي نموده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد ماهيت حكمروايي در بين كشورهاي مورد بررسي تابعي از ميزان درآمدهاي ناشي از منابع رانتي(منابع طبيعي و كمك خارجي) و ماليات است، به نحوي كه به تناسب افزايش درآمد منابع رانتي،كيفيت حكمروايي كاهش و برعكس با افزايش درآمدهاي مالياتي،كيفيت حكمروايي افزايش مي يابد.

فاقد چكيده لاتين