كليدواژه :
تئاتر ملي , تئاتر , جنگ , دفاع مقدس , مقاومت
چكيده فارسي :
هنر تئاتر كه در كشور ما پديده‌اي وارداتي شناخته مي‌شود، به‌عنوان پديده‌اي گفتماني همواره نقش مهمي در تعالي فرهنگ، رفتار و انديشه بشري دارد. از سويي ديگر، جنگ به‌عنوان پديده‌اي مخرب، تأثير بسياري در عرصه‌هاي اجتماعي و فرهنگي داشته و تحولات گسترده‌اي در رفتار، باورها، فرهنگ و شيوۀ سلوك انسان‌ها پديد آورده است. با شروع جنگ تحميلي رژيم بعثي عراق عليه ايران در فاصلۀ كوتاهي به پشتوانۀ افكار ديني و انقلابي، جرياني با عنوان تئاتر دفاع مقدس وارد كارزار فرهنگي شد. تئاتر دفاع مقدس، پديدۀ همزاد جنگ است كه هم از آن تأثير مي‌گيرد و هم بر جنگ تأثير مي‌گذارد. در اين پژوهش سعي مي‌شود، خدمات متقابل جنگ و تئاتر، سير تحولات اين دو و رابطۀ پديدۀ جنگ با تئاتر ملي بررسي شود؛ به‌همين‌دليل، در اين پژوهش از دو روش كتابخانه‌اي و ميداني استفاده شده است. در روش كتابخانه‌اي از با سه دسته منابع مكتوب، تصويري (فيلم، عكس و ...) و صوتي (نوار مصاحبه‌ها و ...) استفاده شد. سپس گردآوري داده‌ها، به شيوۀ ميداني با مصاحبه از فعالان تئاتر مقاومت انجام شد. سرانجام، با گردآوري داده‌ها و بررسي توصيفي-تحليلي آن‌ها، پژوهش تكميل شد.
چكيده لاتين :
The art of theatre in our country is known as an imported phenomenon. Moreover, as a discoursal phenomenon, it has always enacted a significant role in the growth and sublimity of human culture. War as a destructive phenomenon, that has accompanied humans since the beginning of their creation, has a massive influence on social, economic, and cultural fields, creating significant changes in human behavior, culture, and manner. After the beginning of the imposed war in Iran, Iranian theatre -backed by religious and revolutionary beliefs, the culture of resistance, and national unity - started a new path. “Theatre of holy defense” is a phenomenon resulted by eight-year-old imposed war. An event that is both created by war and at the service of it. Both influenced by it and influencing its goals, approaches, and strategies. This research seeks to investigate interactions of war and theatre in Iran and the services they have presented to each other. It attempts to study the relation between the phenomenon of war and the notion of "national theatre." to reach this goal, data collection been conducted through both archival and field studies. In archival study we are confronted by the following sources:
Written sources, pictorial sources، and acoustic sources. After gathering the given data, the field method has been applied (conversation with some of the playwrights and those involved in the area of resistance theatre). Eventually, after applying utilizing a qualitative methoud with Descriptive – analytic approach on the gathered data, the findings and conclusions are presented.
