بررسي رابطه بين سبك‌هاي فرزندپروري خانواده و شخصيت كارآفرينانه جوانان (مطالعه موردي شهر تهران)

فاقد عنوان لاتين

بيكاري يكي از بزرگ‌ترين مشكلات جامعه ايران است. كارآفريني از جمله عواملي است كه مي‌تواند اين مشكل را تا حدودي برطرف نمايد. از طرف ديگر، خانواده، اساسي‌ترين نهاد جامعه‌پذير كردن، به‌ويژه در سال‌هاي اوليه زندگي است. اينكه خانواده چگونه فرد را تربيت مي‌كند، بر شكل‌گيري شخصيت وي، اثرگذار است. گونه‌هاي ساختار قدرت در خانواده كه مؤيد نوع شيوه‌هاي تربيتي والدين است، در بروز رفتارهاي متفاوت فرزندان در زندگي اجتماعي مؤثر است. پژوهش حاضر، باهدف بررسي رابطه بين سبك فرزندپروري و شخصيت كارآفرينانه افراد، در بين جوانان تهراني انجام‌گرفته است. براي رسيدن به هدف تحقيق از روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه استفاده شد. با توجه به جامعه آماري تحقيق، تعداد 397 نفر از جوانان تهراني به‌عنوان نمونه تحقيق انتخاب شد و موردبررسي قرار گرفت. شخصيت كارآفرينانه شامل شش بعد خلاقيت، مركز كنترل دروني، استقلال‌طلبي، خطرپذيري منطقي، نيازبه‌موفقيت و تحمل ابهام است. همچنين گونه‌هاي فرزندپروري نيز شامل فرزندپروري مقتدر، فرزندپروري دموكراتيك و فرزندپروري سهل‌گير مي‌باشد. مقدار F محاسبه‌شده 44/216 شد كه درسطح 95 درصد، معني‌داري رابطه بين سبك فرزندپروري و شخصيت كارآفرينانه را نشان مي‌دهد. R با ضريب همبستگي چندگانه 0/457 نشان داد كه متغيرهاي مستقل داخل معادله، به‌طور همزمان، تقريباً 45/7 درصد با متغير شخصيت كارآفرينانه ارتباط دارند. R2 با ضريب تعييني كه داشت، نشان داد كه 20/9 درصد از واريانس متغير شخصيت كارآفرينانه به‌وسيله متغيرهاي مستقل موجود در معادله تبيين مي‌شوند.

فاقد چكيده لاتين