اثربخشي آموزش هوش اخلاقي به شيوه قصه گويي بر بهبود حالت هاي خُلقي و رفتارهاي يادگيري دانش آموزان دختر دوره ابتدايي

The Effect of Moral Intelligence Teaching based on storytelling method on Temperament and Learning behaviors of Elementary Girl Students

هدف پژوهش تعيين ميزان اثربخشي آموزش هوش اخلاقي به شيوه قصه گويي بر حالت هاي خلقي و رفتارهاي يادگيري دانش آموزان دختر پايه دوم ابتدايي بود. روش روش پژوهش نيمه آزمايشي با گروه گواه و طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري و جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر پايه دوم ابتدايي شهرستان اردكان در سال تحصيلي 1395-1394به تعداد 670 نفر بود. از ميان آن ها 32 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس از سه مدرسه ابتدايي پانزده خرداد، مادر و وكيلي انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شد. گروه آزمايش در 12 جلسه 90 دقيقه اي در هفته دو بار تحت آموزش برنامه هوش اخلاقي بوربا (2005) و فرانك (2014) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نسخه معلم پرسشنامه هاي خلق و خوي اجتماعي باس و پلومين (1984) و رفتارهاي يادگيري مك درموت، گرين، فرانسيس و استات (1999) جمع آوري و با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر تحليل شد. يافته ها نتايج نشان داد همه ابعاد حالت هاي خلقي دانش آموزان گروه آزمايش شامل بعد هيجاني (677/6=F، 005/0=P)، فعاليت (074/19=F، 001/0=P)، اجتماع پذيري (517/3=F، 046/0=P) و كم رويي (643/5=F، 009/0=P) و رفتارهاي يادگيري آن ها (759/3=F، 041/0=P) بعد از اجراي آزمايش به طور معني داري بهتر از دانش آموزان گروه گواه شده و اين بهبود در مرحله پيگيري نيز پايدار مانده است. نتيجه گيري آموزش هوش اخلاقي با ارتقاء روابط بين فردي، اجتماع پذيري و فعاليت دانش آموزان، موجب بهبود در حالت هاي خلقي و رفتارهاي يادگيري آن ها مي شود.

Aim: The purpose of present study was to investigate the effect of moral intelligence teaching based on storytelling method on temperament and learning behaviors of elementary girl students. Method This study was a semi-experimental research with two-group and post-pretest and follow up. Among all girl students of 2th grade of elementary schools in Ardakan city at 1393-94 school year, 36 students were selected by available sampling and randomly assigned in experimental and control groups. In study group, participants received 12 sessions of moral intelligence intervention based on storytelling method and control group received no intervention. Data gathered by teacher forms of EAS temperament survey (Buss & Plomin, 1984) and learning behaviors scale (McDermott & et al, 2000) and analyzed by ANOVA with repeated measures. Results The findings show that temperament and learning behaviors of students in study group were improved than control group (p Conclusion This results implied that of moral intelligence teaching based on storytelling method is useful for improvement of learning activities and temperaments of children.