اراﺋﻪ ﻣﺪﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﭘﺬﯾﺮش ﻓﻨﺎوري واﻗﻌﯿﺖ ﻣﺠﺎزي در آﻣﻮزش ﻫﺎي ﻧﻈﺎﻣﯽ (ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ: ﻧﯿﺮوي اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان)

نيروي انتظامي يكي از اركان اصلي كشور است كه نيروي انساني از مهمترين عناصر آن محسوب مي شود، لذا ارتقاي سطح توانمندي هاي پرسنل آن به كمك فناوري هاي پيشرفته، مانند واقعيت مجازي، موجب افزايش كارايي و اثربخشي آن مي‌شود. هدف مقاله حاضر ارزيابي عوامل موثر در پذيرش فناوري واقعيت مجازي براي آموزش هاي نظامي بود. تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر گردآوري اطلاعات توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري پژوهش افسران و كاركنان نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 290 نفر نمونه انتخاب شد و براي جمع آوري داده هاي مورد نياز از پرسشنامه استفاده گرديد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري و تكنيك حداقل مربعات جزئي استفاده شد. نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها نشان داد در فرايند پذيرش استفاده از واقعيت مجازي براي آموزش هاي نظامي، اعتماد به اين فناوري و امنيت آن تأثير مستقيم بر سهولت استفاده ادراك شده و سودمندي ادراك شده كاربران دارد. هم چنين تأثير مستقيم زيرساخت بر سهولت استفاده ادراك شده و هزينه بر سودمندي ادراك شده تاييد شد. و نشان داده شد سهولت استفاده ادراك شده و سودمندي ادراك شده بر نگرش استفاده از واقعيت مجازي در آموزش هاي نظامي تاثير دارد.