عنوان مقاله :
ايران پَساتحريم و چشم انداز ائتلاف راهبردي با روسيه
عنوان به زبان ديگر :
Iran After Sanctions and Strategic Alliance Landscape of The Islamic Republic of Iran and Russia's
پديد آورندگان :
صادقي، شمس الدين دانشگاه رازي - گروه علوم سياسي، كرمانشاه , مرادي، سميرا دانشگاه رازي - گروه علوم سياسي، كرمانشاه
كليدواژه :
پسانحريم , ايران , روسيه , ائتلاف راهبردي
چكيده فارسي :
در دوران پس از جنگ سرد دستگاه ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران بخش مهمي از تلاش خود را معطوف به سياست نگاه به شرق از طريق تقويت ائتلاف هاي بين المللي با هدف تضعيف فشارهاي ساختاري عليه خود كرده است. در دوران پساتحريم نيز جمهوري اسلامي ايران تلاش ميكند تا در جهت تأمين بخشي از اهداف سياسي خود، از تك قطبي شدن ساختار نظام بينالملل جلوگيري نمايد. در اين ميان اگر چه روابط ايران و روسيه فراز و نشيب بسياري را تجربه كرده، با اين وصف، كشور روسيه بهعنوان يك قدرت برتر در نظام بين الملل كه شاخصهاي برتري قدرت خود را در ابعاد مختلف اقتصادي، نفوذ سياسي و نظامي ارتقا بخشيده است، مورد توجه دستگاه ديپلماسي ايران قرار گرفته تا از طريق توسعۀ همكاري با اين كانون قدرت بينالمللي، بخشي از اهداف ملّي ايران در سطوح منطقه اي و بين المللي تأمين شود. متقابلاً ايران نيز براي روسيه يك متحد منطقه اي مهم براي مقابلۀ با نفوذ امريكا در منطقه خاورميانه، اسياي مركزي و قفقاز تلقي ميشود. با توجه به اين مهم، به نظر ميرسد كه هدف جمهوري اسلامي ايران از گسترش مناسبات راهبردي با روسيه، كاهش فشارهاي ساختاري عليه خود باشد.
چكيده لاتين :
After the Cold war, Islamic Republic of Iran took advantage of “tendency toward east” as an initiative for foreign policy in order to tackle structural pressures. In the post- sanction era Iran tries hard to face the global monopolar system to ensure preservation of its political objectives. Although over the past two decades, the dynamics of Iran-Russia relations have seemed unstable and, to a certain extent, unpredictable for other players in the international arena; Iran's foreign policy got attracted to Russia due to its new hegemonic power in international system. In fact, Russia is going to be more powerful in different economic, political and military aspects, and Iran tries to ensure its national interests in cooperation with this rising power. Thus, this research aims to analyze the possibility of this kind of alliance which can benefit both parts and it argues that Iran tries to reduce structural pressures through this alliance.
عنوان نشريه :
پژوهشهاي راهبردي سياست