بررسي جامعه شناختي آلودگي صوتي و كنترل سر و صدا با گسترش فضاي سبز شهري

هدف بررسي حاضر، تحقيق در آلودگي صوتي به عنوان يك مشكل زيست محيطي، اجتماعي و شهري است كه ابعاد و كم و كيف آلودگي صوتي با توجه به تعريف آن مورد توجه قرار گرفته و به عوارض جسماني، رواني و اجتماعي آن از زاويه دانش جامعه شناسي پزشكي نگريسته شده و از ميان راه حلهاي ممكن براي مبارزه با اين مشكل به شرح يكي از مهمترين آنها يعني طراحي فضاي سبز شهري با رويكردي به ديدگاههاي حوزهي محيط زيست پرداخته شده است. اين بررسي از نوع بررسي هاي ژرفانگرانه و كيفي بوده و جمعآوري اطلاعات به شيوه اسنادي و كتابخانه اي صورت گرفته و براي تحليل يافته ها از رويكردهاي اجتماعي محيطي متعلق به حوزهي جامعه شناسي پزشكي و همچنين نظريه نوسازي بومشناختي استفاده شده است. يافته هاي اين بررسي حاكي از آن است كه آلودگي صوتي يكي از مهمترين آلودگيهايي است كه سلامت جسماني و رواني و راندمان كاري و صحت انجام كار و سلامت روابط اجتماعي انسان را به طور جدي تهديد ميكند و در راستاي جستجوي راه حلي براي كاهش اين مشكل، گسترش فضاي سبز شهري و توجه به آن در طراحي و برنامه ريزي شهري ميتواند آلودگي صوتي را به ميزان قابل توجهي در نقاط پر سرو صدا و پرترافيك شهري كاهش دهد.