امربه معروف و نهي از منكر و توسعه سياسي در جمهوري اسلامي ايران

Enjoining Good and Forbidding Evil and Political Development in Islamic Republic of Iran

نظام­هاي سياسي جديد در پي بسيج و جلب مشاركت سياسي حداكثري شهروندان خود هستند؛تحكيم رابطۀ نظام سياسي و مردم تداوم نظام سياسي را تسهيل نموده، موجد مشروعيت سياسي حكومت شده و به توسعۀ سياسي نهادينه منجر مي­شود. مفروض است كه در نظام سياسي اسلامي؛ آموزه مهم اجتماعي، فرهنگي و سياسي «أمربه معروف و نهي از منكر» نقش عمده‌اي در توسعه سياسي ايفا مي­نمايد و قرآن كريم، متون روايي و اصل هشتم قانون اساسي ج.ا.ا مستند اين آموزه­اند. سه ساحت؛ مردم- مردم (متوازي)، مردم- حاكمان (متخالف صعودي) و حاكمان - مردم (متخالف نزولي) در اين آموزه وجه تمايز مردم سالاري ديني از ليبرال دموكراسي­ها است. فرضيه اين نوشتار آن است كه ساحت مردم – حاكمان در آموزه امر به معروف و نهي از منكر مغفول مانده است. اين پژوهش با اتكا به روش تفسيري و بهره‌مندي از نظريه مردم‌سالاري ديني نتيجه مي­گيرد كه احياي ساحت سوم مستلزم ورود به فرهنگ سياسي جامعه اسلامي در ميان مردم (الناس) و نخبگان فكري (اولي الالباب) و نخبگان سياسي (اولي‌ الامر) است.

The New political Systems seek mobilization and Maximizing political participation of their citizens. This process can strengthening the relationship between the political system and the people in order to facilitate the continuation of the political system, through obtaining political legitimacy of government. It is clear that in the Islamic political system the doctrine of “Enjoining Good and Forbidding Evil " Plays a major role in political development, The Holy Quran, and Hadith Texts, and Article VIII of the constitution of the Islamic Republic of Iran, are sources for this doctrine. Three spheres of People-people (Parallel)) People-rulers (Opposite Ascending) and Rulers – people (Opposite Descending) in these teachings are what distinguishes the religious democracy from liberal democracies. This paper tries to develop this hypothesis that the realm of people – rulers is forgotten in enforcing teachings or Enjoining Good and Forbidding Evil. Therefore, this paper relying on interpretive method and with taking advantage of the use of theory of religious democracy concludes that the revival of the third realm needs to log in the political culture of the Muslim community among people, intellectuals, and Political elites.