مقايسه داستانهاي سوره مريم با رويكرد روايت شناسي تاريخي

A Historical Comparison of the Four Tales Mentioned in

مطالعه مضامين داستان، شيوه هاي داستان گويي و اهداف و فوايد هر يك يا هر چه از اين قبيل، از ديرباز در علوم ادبي مهم تلقي مي شده است. خاصه، عالمان نقد ادبي كوششهاي فراواني بدين منظور كرده اند. روايت شناسي همچون يكي از گرايشها در نقد ادبي، رويكردي نوين براي تحليل فرم داستانها ست. از آنجا كه يكي از شيوه هاي قرآن براي بيان معارف، داستان پردازي است، مطالعه حاضر با هدف كاربرد رويكرد روايت شناسي براي نقد ادبي متن قرآن كريم شكل گرفته است. بنا داريم در آن با بررسي چهار داستان مذكور در سوره مريم داستان زكريا، مريم، ابراهيم و موسي (ع) با رويكرد روايت شناسانه نقاط اشتراك و افتراق داستانها، عناصر روايت در آنها، و الگوي روايتگري در هر يك را بازشناسيم. حاصل چنين خوانشي از داستانهاي مذكور، مشاهده اشتراكاتي در زندگي اين برگزيدگان است: رويارويي با دشواريهاي متعدد و پايداري در برابر آنها، فريادرسي خداوند و جوشش رحمت الاهي در نقطه اوج مشكلات، نفي خويش و انتساب نعمت به خدا، و سرانجام، قرارگرفتن در حلقه نعمت يافتگان و دست يابي به نعمتهايي مشابه. شرايط متفاوت هر شخصيت، نوع رويارويي با مشكلات و نعمتي كه به هر كدام عطا مي شود هم از نقاط افتراق اين قصص به شمار مي رود.

No abstract