عنوان مقاله :
تحولات روش شناختي نقادي حديث و تاثيرآن بر ايده هاي مربوط به تاريخ گزاري جمع و تدوين قرآن
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of Methodological Developments of the Hadith
پديد آورندگان :
پارسا، فروغ پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات قرآني تهران - پژوهشكده مطالعات قرآني
كليدواژه :
تاريخ گزاري , جمع و تدوين قرآن , روايات جمع , خاورشناسان
چكيده فارسي :
تاريخ گزاري جمع و تدوين قرآن كريم در شمار مسايلي است كه پس از انتشار كتاب تاريخ قرآن نولدكه در اواخر سده 19 مورد توجه پژوهشگران حوزه مطالعات قرآني قرار گرفت. نولدكه و همكاران وي با نقادي متن روايات موجود در جوامع حديثي مسلمانان به اين ايده مي رسند كه قرآن نه در زمان پيامبر (ص) بلكه در زمان سه خليفه اول جمع شده است . در حالي كه برخي دانشمندان مسلمان با نقادي اسناد روايتهاي موجود و شواهد تاريخي باين اعتقاد رسيدند كه قرآن در زمان خود پيامبر (ص) جمع و تدوين شده است. جان ونزبرو و برخي ديگر از خاورشناسان با توجه به عدم اصالت و اعتبار تاريخي حديث مسلمانان به نتايج متفاوتي در باره تاريخ گزاري جمع و تدوين قرآن رسيدند. هارالد موتسكي دانشمند ديگري است كه با روش تحليل توامان متن و سند روايات مشهور مسلمانان در جمع و تدوين را معتبر دانسته است . اين جستار با تبيين و تحليل مباني، روش شناسي و نتايج اين تحقيقات نشان مي دهد تحولات روش شناختي نقد حديث در پيدايي ديدگاه هاي مختلف در باره تاريخ گزاري جمع و تدوين قرآن اهميت و تاثير بسزايي داشته است.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
مطالعات تاريخي قرآن و حديث
