اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب تجربي افراد داراي اضافه وزن و چاق

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Experiential Avoidance in Overweight Individuals

زمينه و هدف : اجتناب تجربي، الگويي رفتاري است كه رفتار پرخوري را در افراد داراي اضافه وزن و چاق افزايش مي‌دهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اجتناب تجربي افراد داراي اضافه وزن و چاق در شهر اصفهان بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي بود كه به صورت پيش‌آزمون، پس‌‌آزمون، همراه با گروه شاهد و به صورت دوسوكور و چند مركزي انجام گرفت. جامعه پژوهش را كليه افراد داراي اضافه وزن و چاق داراي شاخص توده بدني (Body mass index يا BMI) بيشتر از 25 مراجعه كننده به كلينيك‌هاي تغذيه و رژيم درماني در زمستان سال 1393 تشكيل دادند. سپس 40 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). آزمودني‌ها در سه مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري (45 روز بعد) به پرسش‌نامه پذيرش و عمل براي مشكلات مربوط به وزن (Acceptance and Action Questionnaire for Weight-Related Difficulties يا AAQW) Lillis و Hayes پاسخ دادند. پايايي ابزار به روش ضريب Cronbach¢s alpha، 0/91 به دست آمد و روايي صوري و محتوايي آن توسط متخصصان مورد تأييد قرار گرفت. گروه آزمايش در 8 جلسه 60 دقيقه‌اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد شركت نمودند. گروه شاهد هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، اجتناب تجربي شركت كنندگان گروه آزمايش را در مقايسه با گروه شاهد به طور معني‌داري كاهش داد و اين اثر در مرحله پيگيري نيز پايدار بود (0/05 > P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند اجتناب تجربي افراد داراي اضافه وزن و چاق را كاهش دهد كه پيامد اين مسأله، افزايش انعطاف‌پذيري روان‌شناختي اين افراد مي‌باشد. بنابراين، مي‌توان از اين روش درماني در كنار ساير مداخلات مربوط به كنترل وزن استفاده نمود.

Aim and Background: Experiential avoidance is a behavior pattern that increases binge eating among overweight and obese individuals. The objective of this study was to investigate the efficacy of acceptance and commitment therapy (ACT) on experiential avoidance among overweight and obese individuals in Isfahan, Iran. Methods and Materials: The present quasi-experimental research was conducted with a pretest-posttest, doubleblind, and multicenter design with control group. The statistical population of the study consisted of all overweight and obese individuals a body mass index (BMI) of more than 25 referring to nutrition and diet therapy clinics in the winter of 2015. From among them, 40 individuals were selected through convenience sampling based on the study criteria and were randomly assigned to the experimental and control groups (each group = 20 individuals). Both groups completed the Acceptance and Action Questionnaire for Weight-Related Difficulties (AAQW) designed by Lillis and Hayes, at pretest, posttest, and follow-up stages (45 days after the intervention). The reliability of the AAQW was calculated using Cronbach's alpha coefficient (α = 0.91) and its content validity was confirmed by experts. The experimental group received 8 60-minute sessions of ACT. The control group, however, received no intervention. Data were analyzed using ANCOVA in SPSS software. Findings: There was a significant decrease in experiential avoidance among the experimental group participants (P < 0.05). Moreover, this effect was maintained until the follow-up stage. Conclusions: According to the results, ACT can be considered as an efficient intervention for the reduction of experiential avoidance in overweight and obese individuals. The reduction in experiential avoidance results in the increasing of psychological flexibility in these individuals. Therefore, ACT can be used in conjunction with other weight control interventions.