عدالت زناشويي و كيفيت زناشويي: نقش واسطه‌اي پرخاشگري ارتباطي پنهان

هدف از پژوهش حاضر، آزمون يك الگوي مفهومي براي نقش واسطه‌اي پرخاشگري ارتباطي پنهان در رابطه بين عدالت زناشويي و كيفيت زناشويي بود. اين پژوهش در چارچوب يك طرح همبستگي انجام شد. شركت‌كنندگان 322 نفر زن متأهل شهر بابلسر بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند و فرم مشخصات جمعيت‌شناختي، مقياس عدالت زناشويي (غفاري و همكاران، 2013)، مقياس پرخاشگري ارتباطي پنهان (نلسون و كارول، 2006) و نسخه بازنگري‌شده مقياس سازگاري زناشويي (باسبي و همكاران، 1995) را تكميل كردند. با استفاده از برآورد حداكثر درست‌نمايي و روش خود-گردان‌سازي، يافته‌هاي حاصل از تحليل مسير نشان داد كه كناره‌گيري عاطفي در رابطه بين مولفه‌هاي عدالت زناشويي (توزيعي و رويه‌اي/تعاملي) و رضايت و انسجام زوجي نقش واسطه‌اي دارد. هم‌چنين، يافته‌ها نشان داد كه خراب كردن وجهه اجتماعي در رابطه بين عدالت رويه‌اي/تعاملي و توافق و رضايت زوجي نقش واسطه‌اي دارد (05/0 < p). بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه وجود عدالت زناشويي مي‌تواند كيفيت زناشويي را پيش‌بيني كند. در اين ميان، پرخاشگري ارتباطي پنهان، مي‌تواند يكي از سازوكارهاي تأثير عدالت زناشويي بر كيفيت زناشويي را روشن كند. اين نتايج، در طراحي برنامه‌هاي مشاوره‌اي و درماني براي زوجين، قابل استفاده است.

this article has no abstract