اثربخشي درمان مبتني بر خودشفقت‌ورزي بر افسردگي و سرمايه‌هاي روان‌شناختي افراد داراي بيماري ام اس

Effectiveness of self-compassion-based therapy on depression and psychological capital in the people with MS

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر خودشفقت ­ورزي بر افسردگي و سرمايه­هاي روان شناختي افراد داراي بيماري ام اس انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر نيمه­ آزمايشي با طرح پيش ­آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، شامل تمام افراد مبتلا به ام اس شهر تهران در سال 1396 بود كه به مراكز درماني مراجعه كرده بودند. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري غيراحتمالي در دسترس و گمارش تصادفي استفاده شد. بدين صورت كه از بين افراد مبتلا به ام اس مراجعه‌كننده به مراكز درماني تهران، تعداد 30 نفر به صورت دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گروه كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش مداخله آموزشي را طي دو ماه و نيم در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. اين در حالي بود كه گروه گواه اين مداخله را در طول فرايند انجام پژوهش دريافت نكرد. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه افسردگي(بك و همكاران، 1994) و پرسش­نامه سرمايه روان­شناختي (لوتانز و اوليو، 2007) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل كواريانس توسط نرم‌افزار آماري SPSS23 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه درمان مبتني بر خودشفقت ­ورزي بر افسردگي و سرمايه ­هاي روان­شناختي افراد داراي بيماري ام اس موثر بوده است (P<0.001). بدين صورت كه اين درمان از طرفي توانسته افسردگي را كاهش داده و از طرف ديگر سرمايه ­هاي روان­شناختي افراد مبتلا به ام اس را افزايش دهد. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر پيشنهاد مي­شود كه از درمان مبتني بر خودشفقت­ ورزي جهت كاهش افسردگي و افزايش سرمايه­ هاي روان­شناختي بيماران مبتلا به ام اس استفاده گردد.

The presents study was conducted aiming to investigate the effectiveness of self-compassion therapy on depression and psychological capital in the people with MS. Method: The research method was quasiexperimental with pretest-posttest, control group design. The statistical population of the present study included all the people suffering from MS referring to therapy centers in the city of Tehran in 2017. Non-probable sampling method and random replacement were applied in a way that 30 people were selected from MS patients referring to therapy centers in Tehran through available method and randomly put into experimental and control groups. The experimental group received eight ninety-minute sessions during two and a half months while the control group didn’t receive such intervention during the process of study conduction. The applied instruments in the present study included depression questionnaire (Beck et.al, 1994) and psychological capital questionnaire (Lotanez and Olio, 2007). The data acquired from the study were analyzed through ANCOVA method via SPSS23 software. Results: The results of data analysis showed that self-compassion-based therapy has been effective on MS patients’ depression and psychological capital (P<0.001) in a way that this therapy was able to decrease depression, on the one hand, and increase MS patients’ psychological capital on the other. Conclusion: According to the findings of the present study it can be concluded that self-compassion-based therapy can be applied as an efficient therapy to decrease MS patients’ psychological capital.