تحليل مسير رابطه باورهاي هوشي با اهمال‌كاري تحصيلي دانشجويان : نقش واسطه‌اي اهداف پيشرفت

Path analysis of the relationship between intelligence beliefs and students' academic procrastination: Mediating role of achievement goals

پژوهش حاضر با هدف تبيين رابطه علَي بين باورهاي هوشي، اهداف پيشرفت و اهمال­ كاري تحصيلي صورت گرفت. به همين منظور، تعداد 375 نفر از حدود ده هزار دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي واحد دزفول به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه ­اي انتخاب شدند. جهت اندازه­گيري متغيرهاي پژوهش از مقياس اهمال­كاري (لي، 1986)؛ باورهاي ضمني هوش (عبدالفتاح و ييتس، 2006) و هدف پيشرفت (اليوت و مك­گريگور، 2001) استفاده شد. ارزيابي مدل به روش تحليل مسير و با كمك نرم افزار آموس انجام شد. يافته ­ها نشان دادند با توجه به شاخص­هاي به دست آمده، مدل پيشنهادي از برازش قابل قبولي برخوردار بود. در اين مدل، باور افزايشي هوش، اهداف پيشرفت تسلط ­گرا و عملكردگرا به طور معنادار بر اهمال ­كاري اثر مستقيم دارند. علاوه بر اين، اثر غيرمستقيم باور افزايشي هوش بر روي اهمال­ كاري تحصيلي از طريق هدف تسلط­ گرا نيز معنادار بود. اما رابطه مستقيم و غيرمستقيم باور هوشي ذاتي با اهمال­كاري تحصيلي مورد تاييد قرار نگرفت. بر مبناي نتايج فوق، رشد باور افزايشي به هوش و بالا بردن انگيزش دروني دانشجويان با ترغيب و ايجاد جهت­ گيري هدف پيشرفت تسلط ­گرا در دانشجويان مي­تواند زمينه بروز اهمال ­كاري تحصيلي را در آنها كاهش دهد.

The aim of this study was to explain the causal relationship between intelligence beliefs, achievement goals and academic procrastination. For this purpose, 375 students of Dezful Islamic Azad University were selected by stratified random sampling method. In order to measure the variables of the research, the Procrastination Scale (Lay, 1986); the Implicit Beliefs of Intelligence (Abd-El-Fattah & Yates, 2006) and the Achievement Goal Scale (Elliot & McGregor, 2001) were used. The model was evaluated using path analysis and with the help of Amos software. The results indicated that the proposed model had acceptable fit with regard to the indices obtained. In this model, the increasing belief in intelligence, the mastery-oriented and performance-oriented achievement goals have a significant direct effect on procrastination. In addition, the indirect effect of incremental intelligence beliefs on academic procrastination through the goal of mastery was also significant. But the direct and indirect relationship between entity intelligence beliefs and academic procrastination was not confirmed. Based on the above results, increasing belief in intelligence and increasing the inner motivation of students by encouraging and orienting the goal of mastery achievement in students can reduce the incidence of academic procrastination in them.