مقايسه تأثير درمان شناختي - رفتاري، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و دارو درماني بر شدت علايم وسواس موكني: پژوهش مورد منفرد

A Comparative Study of Cognitive Behavioral Therapy, Acceptance and Commitment Therapy, and Pharmacotherapy on Trichotillomania Symptoms Severity: A Single-Subject Research

زمينه و هدف : پژوهش حاضر با هدف مقايسه تأثير درمان شناختي- رفتاري (Cognitive behavior therapy يا CBT)، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (Acceptance and Commitment Therapy يا ACT) و دارودرماني بر شدت علايم وسواس موكني انجام شد. مواد و روش‌ها: شركت كنندگان مطالعه را 8 زن و يك مرد بالاي 16 سال كه مبتلا به اختلال وسواس موكني بودند، تشكيل داد كه به شيوه در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در سه گروه آزمايشي درمان CBT (3 نفر)، درمان ACT (3 نفر) و دارودرماني (3 نفر) قرار گرفتند. در تحقيق حاضر از روش پژوهشي مورد منفرد A-B استفاده گرديد. پس از سه جلسه خط پايه، مداخله آغاز شد و براي روش CBT و ACT هر كدام ده جلسه انفرادي 60 دقيقه‌اي هفتگي و براي دارودرماني نيز ده جلسه هر دو هفته يك بار برگزار شد. يك ماه پس از مداخله، مراجعان در سه جلسه به فاصله يك ماه تحت آزمون پيگيري قرار گرفتند. جهت جمع‌آوري اطلاعات، از مقياس Massachusetts (Massachusetts General Hospital Hairpulling Scale يا MGH-HPS) استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش بر اساس تحليل ديداري و شاخص‌هاي آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و حاكي از آن بود كه روش CBT و پس از آن روش ACT بيشترين تأثير را بر كاهش شدت علايم اختلال وسواس موكني داشت و دارودرماني كمترين تأثير را در اين زمينه نشان داد. نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير روش‌هاي CBT و ACT بر شدت علايم اختلال موكني، مي‌توان از اين دو شيوه براي درمان افراد مبتلا به اين اختلال بهره گرفت.

Aim and Background: The purpose of the present study was to compare the effect of cognitive behavioral therapy (CBT), acceptance and commitment therapy (ACT), and pharmacotherapy on severity of trichotillomania (TTM) symptoms. Methods and Materials: The participants consisted of 8 women and 1 man of over 16 years of age with TTM. The subjects were chosen through convenience sampling and randomly divided into 3 groups of equal size (CBT, ACT, and pharmacotherapy groups). The present single-subject study was conducted using the A-B design. The baseline consisted of 3 sessions, and the intervention consisted of 10 weekly sessions of CBT and ACT once a week for 60 minutes and 10 pharmacotherapy sessions once every 2 weeks. One month after the intervention, the subjects participated in 3 follow-up sessions (once a month). Massachusetts General Hospital Hairpulling Scale (MGH-HPS) was used to collect data. Findings: The findings of this study were analyzed based on visual analysis and descriptive statistical indicators. The results demonstrated that CBT and ACT were, respectively, more effective on the reduction of TTM symptoms severity and pharmacotherapy was the least effective. Conclusions: Considering the effectiveness of CBT and ACT on severity of TTM symptoms, the use of these therapies to reduce TTM symptoms is recommended.