اﺛﺮ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﺮوﺗﺮوﻓﯿﮏ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ، اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ ﻣﻮش ﻫﺎي ﺻﺤﺮاﯾﯽ

ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﺮوﺗﺮوﻓﯿﮏ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ، اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ ﻣﻮش ﻫﺎي ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر 24 راس ﻣﻮش ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﻧﮋاد اﺳﭙﺮاﮔﻮدواﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. ﭘﺲ از ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺳﺎزﮔﺎري ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎه، ﻣﻮش ﻫﺎي ﺻﺤﺮاﯾﯽ را ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﺷﺎﻣﻞ؛ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻃﯽ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﻮش ﻫﺎي ﮔﺮوه ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ روي دﺳﺘﮕﺎه ﻧﻮارﮔﺮدان ﺑﺪون ﺷﯿﺐ )ﺷﯿﺐ ﺻﻔﺮ درﺻﺪ( ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺗﺎ 20 ﻣﺘﺮ در دﻗﯿﻘﻪ و ﺑﻪ ﻣﺪت 60 دﻗﯿﻘﻪ در ﻫﺮ ﺟﻠﺴﻪ و ﺳﻪ ﺟﻠﺴﻪ در ﻫﻔﺘﻪ دوﯾﺪﻧﺪ. ﻣﻮش ﻫﺎي ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل در ﻃﻮل اﯾﻦ ﻣﺪت ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮﯾﻦ ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ در ﭘﺎﯾﺎن ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺸﺘﻢ، ﻣﻮش ﻫﺎي ﺻﺤﺮاﯾﯽ ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﯿﻮﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻫﺎي اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ، از آزﻣﻮن t ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ )0/05 =α(. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ اﺛﺮ ﻣﻌﻨﯽ داري ﺑﺮ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﺮوﺗﺮوﻓﯿﮏ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ ﻧﺪارد )0/11=p( وﻟﯽ اﺛﺮ آن ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ )0/008=p( و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ ﻣﻌﻨﺎدار اﺳﺖ )0/001=p(. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ، اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﯽ ﺑﺮاي ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﻮﻟﯿﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ؛ وﻟﯽ ﺑﺮاي اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﺎﻣﻞ ﻧﺮوﺗﺮوﻓﯿﮏ ﻣﺸﺘﻖ از ﻣﻐﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ.