اﺛﺮ ﺷﺪت ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﺮ اﺷﺘﻬﺎ و ﺳﻄﻮح ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل ﭘﻼﺳﻤﺎ در زﻧﺎن ﻓﻌﺎل و ﮐﻢﺗﺤﺮّك

ﺷﮑﻞ ﻓﻌﺎل ﮔﺮﻟﯿﻦ در ﺗﻨﻈﯿﻢ اﺷﺘﻬﺎ ﻧﻘﺶ ﺑﺎزي ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻫﺪف از ﻣﻄﺎﻟﻌﮥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ و ﻣﻘﺎﯾﺴﮥ اﺛﺮ ﺷﺪت ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﺮ اﺷﺘﻬﺎ و ﺳﻄﻮح ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل ﭘﻼﺳﻤﺎ در زﻧﺎن ﻓﻌﺎل و ﮐﻢﺗﺤﺮّك ﺑﻮد. ﺳﯽ و ﺷﺶ آزﻣﻮدﻧﯽ )18 زن ﻓﻌﺎل و 18 زن ﮐﻢﺗﺤﺮك( ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه ﻓﻌﺎل-ﺗﻤﺮﯾﻦ، ﻓﻌﺎل-ﮐﻨﺘﺮل، ﮐﻢﺗﺤﺮك- ﺗﻤﺮﯾﻦ و ﮐﻢﺗﺤﺮك-ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ. آزﻣﻮن آﺳﺘﺮاﻧﺪراﯾﻤﯿﻨﮓ )ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ زﯾﺮﺑﯿﺸﯿﻨﻪ( و ﭘﺮوﺗﮑﻞ ﻧﻮارﮔﺮدان ﺑﺎﻟﮏ ]ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ[ در ﺳﺎﻋﺖ 8 ﺻﺒﺢ )ﭘﺲ از 12 ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺎﺷﺘﺎ( اﺟﺮا ﺷﺪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﯿﺶ و ﭘﺲ از ﻫﺮ ﺟﻠﺴﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮن را ﺟﻬﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻏﻠﻈﺖ ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل ﭘﻼﺳﻤﺎ و ﻣﻌﯿﺎر آﻧﺎﻟﻮگ ﺑﺼﺮي ﺑﺮاي ارزﯾﺎﺑﯽ اﺷﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ دو ﻃﺮﻓﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻧﺪازهﮔﯿﺮيﻫﺎي ﻣﮑﺮر، ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﯽداري 0/05< p را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻓﻌﺎل-ﺗﻤﺮﯾﻦ و ﮐﻢﺗﺤﺮك-ﺗﻤﺮﯾﻦ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﻏﻠﻈﺖ ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل ﭘﻼﺳﻤﺎ )ﺑﻪﺗﺮﺗﯿﺐ: 0/013=p=0/009 ،p( و اﻣﺘﯿﺎز اﺷﺘﻬﺎ )ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ:0/012=p=0/015 ،p( را ﮐﺎﻫﺶ داد اﻣﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ زﯾﺮﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽداري ﺑﺮ ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل و اﻣﺘﯿﺎز اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪاﺷﺖ )0/05>p(. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽ-داري ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻏﻠﻈﺖ ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل ﭘﻼﺳﻤﺎ و اﺷﺘﻬﺎ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ در زﻧﺎن ﻓﻌﺎل و ﮐﻢﺗﺤﺮك ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﺸﺪ )0/05>p(. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺷﺪت ﺗﻤﺮﯾﻦ از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل و اﺷﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺟﻠﺴﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺪﻧﯽ در زﻧﺎن اﺳﺖ، ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﺳﻄﻮح ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل و اﺷﺘﻬﺎ را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآورد؛ اﻣﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ زﯾﺮﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮي ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﺪارد. ﺗﻐﯿﯿﺮات ﮔﺮﻟﯿﻦ ﻓﻌﺎل و اﺷﺘﻬﺎ ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﺗﻤﺮﯾﻦ )زﯾﺮﺑﯿﺸﯿﻨﻪ ﯾﺎ ﺑﯿﺸﯿﻨﻪ( ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮازي ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻣﯿﺰان اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات در زﻧﺎن ﻓﻌﺎل و ﮐﻢﺗﺤﺮك ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺖ.