مقايسه نشخوار فكري افسرده ساز در مبتلايان به اختلالات افسردگي اساسي و وسواسي - جبري و افراد بهنجار

The Comparison of Depressive Rumination among Patients with Major Depressive Disorder and Obsessive-Compulsive Disorder, and Healthy Individuals

زمينه و هدف : اختلالات افسردگي اساسي و وسواسي- جبري همپوشي‌هايي با يكديگر دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه نشخوار فكري افسرده‌ساز و ابعاد آن در مبتلايان به اختلالات افسردگي اساسي، وسواسي- جبري و افراد بهنجار بود. مواد و روش‌ها: طرح پژوهش از نوع علي- مقايسه‌اي بود. جامعه آماري را كليه بيماران مبتلا به اختلالات افسردگي اساسي و وسواسي– جبري مراجعه كننده به مراكز درماني شهر تبريز تشكيل ‌دادند و از بين آن‌ها 30 نفر با تشخيص اختلال افسردگي اساسي و 30 نفر با تشخيص اختلال وسواسي- جبري با استفاده از مصاحبه باليني ساختار يافته بر اساس ملاك‌هاي (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5 th Edition (DSM-5، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به همراه 30 نفر گروه شاهد همتا مورد بررسي قرار گرفتند. شركت كننده‌ها به پرسش‌نامه نشخوار فكري افسرد‌ه‌ساز پاسخ دادند. جهت تحليل داده‌ها از روش تحليل واريانس چند متغيري نرم‌افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات نشخوار فكري افسرده‌ساز در افراد مبتلا به دو اختلال افسردگي اساسي و وسواسي- جبري بيشتر از افراد عادي بود (0/001 > P). همچنين، تفاوت معني‌داري در ميانگين نمرات نشخوار فكري افسرده‌ساز در بين مبتلايان به افسردگي اساسي و وسواسي- جبري مشاهده نشد (0/330 > P). نتيجه‌گيري: نشخوار فكري افسرده‌ساز مؤلفه مشترك در اختلالات افسردگي اساسي و وسواسي- جبري به شمار مي‌رود و مي‌تواند در آغاز، دوام و شدت دو اختلال افسردگي اساسي و وسواسي- جبري نقش داشته باشد. اين يافته در فرايند تشخيص و درمان دو اختلال مي‌تواند قابليت كاربرد داشته باشد.

Aim and Background: Major depression disorder (MDD) is comorbid with obsessive-compulsive disorder (OCD). The aim of this study was to compare depressing rumination and its components among patients with MDD and OCD and healthy individuals. Methods and Materials: The current study was a causal-comparative research. The statistical population included all patients with MDD and OCD referred to the clinics, psychiatric centers, and counseling centers in the city of Tabriz, Iran. Using structured clinical interviews based on the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5) and convenience sampling, 30 individuals with MDD and 30 individuals with ODC were selected and compared with a group of 30 healthy matched individuals. The participants completed the Depressive Rumination Inventory. To analyze the data, MANOVA was used in SPSS software. Findings: The results showed that the mean scores of depressive rumination were significantly higher in patients with MDD and OCD compared to healthy individuals (P < 0.001). In addition, no significant difference was observed among the MDD and OCD groups in terms of depressive rumination scores (P < 0.330). Conclusions: Depressive rumination is a common component in both MDD and OCD, and can play a role in the development, maintenance, and severity of the two disorders. This finding could be applied in the diagnosis and treatment of these two disorders.