واكنش نيروهاي مذهبي به جشن تاج‌گذاري پهلوي دوم (با تأكيد بر مواضع امام‌خميني(س)

جشن تاج‌گذاري پهلوي دوم در تاريخ 4 آبان ماه 1346 پس از 26 سال تأخير از روي كار آمدن شاه جديد در تالار موزه كاخ گلستان برگزار شد. وضعيت سياسي اقتصادي كشور در شهريور 1320 و اشغال آن توسط متفقين و همچنين عدم ‌مشروعيت مكفي، امكان برگزاري مراسم تاج‌گذاري را سلب كرده بود. قدرت‌يابي پهلوي دوم به‌ويژه پس از كودتاي 28 مرداد 1332، او را بر آن داشت تا جشن تاج‌گذاري را برگزار نمايد. ترور چندبارۀ شاه و خردسال بودن وليعهد باعث نگراني شاه شده بود و او مي‌خواست تا با واگذاري نايب‌السلطنگي به فرح در همين جشن، باقي ماندن پادشاهي در خانوادة پهلوي را در صورت مرگش تضمين كند. لذا اين جشن، هم جشن تاج‌گذاري شاه و هم جشن نايب‌السلطنگي فرح پهلوي بود. دراين‌راستا، شاه درصدد برآمد براي خود مشروعيت‌سازي‌ كند و ابزار او هم باستان‌گرايي بود؛ اما در مقابل نيروهاي مذهبي با تشبيه حكومت پهلوي با بني‌اميه درصدد مشروعيت‌زدايي از آن برآمدند. مخالفان به علل و دلايل مختلفي در برابر جشن تاج‌گذاري موضع گرفتند و به اقداماتي دست زدند. مقالة حاضر درصدد پاسخگويي به اين پرسش است كه دلايل مخالفت نيروهاي مذهبي و امام ‌خميني با جشن تاج‌گذاري چه بود و به چه اقداماتي دست زدند؟ مقاله با رويكرد توصيفي- تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي تنظيم شده است. يافته‌هاي اين مقاله نشان مي‌دهد كه نيروهاي مذهبي و در رأس آن‌ها امام ‌خميني به علت تعارض جشن تاج‌گذاري با اسلام، هزينه‌هاي آن و طرح نايب‌السلطنگي فرح پهلوي در برابر آن موضع گرفتند و با انجام اقدامات قهرآميز، تظاهرات، انتشار و توزيع اعلاميه مخالفت خود را با آن بيان داشتند.

this article has no abstract